آمریکا، قهرمان نقض حقوق بشر

 شکل‌گیری آمریکا در سایه نقض حقوق بشر
تعدادی از انگلوساکسون های مهاجر با هدف قرار دادن ساکنان اصلی قاره آمریکا، به سرخپوستان حمله می کردند و آنچه رقابت جنگی آنها را شکل می داد، کشتن تعداد بیشتری از سرخپوستان در منطقه بود؛ آن سوی دیگر، تاجران و دریانوردان آمریکایی نیز با سفر به سواحل آفریقا به فکر ربودن تعداد بیشتری از مردان قوی هیکل آفریقایی بودند تا آنان را به نام «برده» به قاره جدید خود منتقل کنند. به این ترتیب پایه های امپراتوری آمریکا بر خون سرخپوستان و عرق ناشی از بیگاری آفریقایی ها بنا شد.
سفیدپوستان مهاجر آمریکایی خود را نژاد برتر دانسته و با اعتقاد به اینکه حق قربانی کردن دیگران را دارند در مستعمرات جدید به نسل کشی 18/5 میلیون سرخ پوست پرداختند. آنان نژاد سفید را برترین نژاد و پروتستان را برترین مذاهب مسیحی و حتی برترین ادیان جهان دانستند.
«منیرالعکش» نویسنده عرب در کتاب خود به نام «آمریکا و نسل کشی» می نویسد:
«فلسفه سیاسی و فکری آمریکا مبتنی بر استعمار و سرقت زمین ها و بیرون راندن صاحبان اصلی آن است از همین رو تفکر استعمارگرانه آمریکا با تفکر صهیونیستی یهودی کاملا مطابقت دارد.»
هر چند آمریکا با ادعای دفاع از حقوق بشر بیشترین دخالت را در مسائل سایرکشورهای جهان داشته، اما پرونده داخلی آن در این خصوص بسیار وحشتناک تر است؛ زیرا بیشترین موارد نقض حقوق بشر در پرونده داخلی این کشور سنگینی می کند.
«اسکوت کریستیاستون» در کتاب خود تحت عنوان «500 سال از زندان های آمریکا» از این حقیقت پرده برداشت که آمریکا دومین کشوری است که بیشتر شهروندان آن پشت میله های زندان به سر می برند.
نگاهی به آمار وزارت دادگستری آمریکا در تاریخ 14مارس 1991 نشان می دهد که تعداد زندانیان این کشور در مقایسه با 12 سال پیش از این تاریخ، دوبرابر شده و در سال 1998 نیز به بیشترین تعداد خود رسید. بنابراین آمار، در نیمه سال 1998 حدود یک میلیون و 800هزار زندانی در زندان های آمریکایی در بند بودند در حالی که این تعداد در پایان سال 1985، 744هزار و 208نفر به ثبت رسید. از ژوئن 1998 از هر یکصد هزار آمریکایی 668 نفر زندانی بودند که این رقم در سال 1985 با عدد 313 نفر به ثبت رسیده بود.
 رفتار وحشیانه پلیس آمریکا با زندانیان
گزارش سازمان نظارت بر حقوق بشر در سال 1998 پلیس آمریکا را به نقض حقوق بشر و رفتار وحشیانه در برابر افراد دستگیر شده متهم و اعلام کرد که مسئولان محلی، فدرال و وزارت دادگستری آمریکا از برخورد با موارد نقض حقوق زندانیان اجتناب می کنند. براساس مستندات این سازمان رفتارهای وحشیانه پلیس آمریکا شامل تیراندازی بی دلیل به قربانیان، حمله و کتک شدید، خفه کردن آنان و رفتارهای مشابه بود که با منشورهای حقوق بشر در تناقض کامل است.
روزنامه «الحیات» در گزارش 11/10/1993 نوشت: اگر پلیس را در حال دزدی، فروش موادمخدر یا دریافت رشوه و چشم پوشی از جنایت مشاهده کردی یا شاهد حمله او به یک شهروند بی گناه باشی چه خواهی کرد؟ آیا باور می کنی؟ البته در نیویورک باور این اعمال دشوار نیست.
این گزارش وقایع مفصلی را در مورد فساد پلیس آمریکا در یکی از بزرگترین، ثروتمندترین و مشهورترین شهرهای آن ارائه داد. به نوشته این روزنامه پلیس آمریکا که اداره زندان ها را برعهده دارد، نقض چنین مواردی را در حق شهروندان آمریکایی در داخل این کشور مرتکب می شود. پس، فعالیت سازمان اطلاعات مرکزی آن در قبال مردم سایر کشورهای جهان و به عبارت دیگر جذب عاملان خطرناک نقض حقوق بشر در نهادهای اطلاعاتی، به خوبی بیانگر منطق مافیایی این نهاد است.
به همین منظور سازمان حقوق بشر در سپتامبر 2001 خواستار قطع اقدامات دولت جرج بوش از سیاست ترور خارجی ها و جذب عوامل خطرناک نقض حقوق بشر در آژانس اطلاعات مرکزی این کشور شد.
این درحالی است که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که افسران سازمان سیا که در بازجویی های غیرانسانی افراد مظنون به تروریست، دست داشتند، تحت پیگرد قانونی قرار نمی دهد. به عقیده او این افسران به دلیل پایبندی به قانونی که در آن زمان به آنان ابلاغ شده بود نباید تحت پیگرد قرار بگیرند. به گفته وی هدر دادن وقت در مسائلی که زمان آن گذشته، چیزی را حل نمی کند.
در یادداشت های دادستان کل آمریکا در زمان ریاست جمهوری جرج بوش آمده است که اجبار بازداشت شدگان به درآوردن لباس های خود و کتک زدن، بستن دستان و شکنجه آنان؛ ابزارهای شکنجه به شمار نمی آید.
 زندان‌های مخفی آمریکا
چندی پیش سازمان جهانی حقوق بشر، از وجود تعداد زیادی بازداشتگاه و زندان سری در کشورهای مختلف خبر داد که مراکز جاسوسی آمریکا اداره آن را به دست دارد و در آن شدیدترین و زشت ترین شکنجه ها اعمال می شود.
بنابر گزارش کمیته وابسته به پارلمان اروپا، عوامل سازمان سیا در شش سال پس از حوادث 11 سپتامبر برای انتقال زندانیان به خارج از آمریکا، بیش از هزار پرواز داشته و در فرودگاه های اروپایی توقف کردند.
همزمان سه سازمان جهانی حقوق بشر خواستار فاش شدن این زندان های مخفی شدند و اعلام کردند که در بین زندانیان، کودکانی هستند که هفت سال بیشتر ندارند و این به نوبه خود بر شدت جنایت های آمریکا و نقض حقوق بشر توسط این کشور می افزاید.
در آن زمان روزنامه ایندیپندنت گزارش مفصلی با نام پرونده های شکنجه وتاکتیک های بازجویی منتشر کرد که درآن به شرح رفتار افسران سیا در زندان های مخفی با اعضای القاعده پرداخت و اعلام کرد که سیا در رومانی و لهستان بازداشتگاه های مخفی در اختیار دارد و فقط تعداد اندکی از مسئولان بلندپایه آمریکا به اضافه روسای جمهوری کشورهای میزبان و افسران بلندپایه آن از این بازداشتگاه ها خبردارند.
 بیشترین آمار جرم وجنایت در آمریکا
سازمان عفو بین الملل درسال 1998اعلام کرد با وجود اینکه آمریکا قوی ترین اقتصاد جهان را دراختیار دارد، دربسیاری از شهرهای آن جنایت هایی درارتباط با بیکاری، بیماری، فقر، دزدی، سقوط اخلاقی، بی بندوباری و خشونت رایج است. این گزارش تحت عنوان «آقای نفرین شده جهان» که جبهه آزادیبخش مردمی ترکیه آن را منتشر کرد، می نویسد: آمریکا کشوری است که بیشترین جنایت ها درآن رخ می دهد و آنچه این وضعیت را دامن می زند وجود هزاران قبضه سلاح گرم و نیز رویکرد روزنامه ها، تلویزیون وسینمای آمریکا، به خشونت است درحالی که استفاده از موادمخدر به بالاترین میزان خود رسیده و بی بند و باری روبه افزایش است و سالانه هزاران زن و دختر مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند.
 نقض حقوق مسلمانان در آمریکا
مسلمانان درغرب به ویژه درآمریکا با موارد نقض حقوق انسانی روبه افزایش، رو به روهستند با این تفاوت که این نوع نقض حقوق بشر به شیوه خشونت بار وخونبار نبوده و به نوعی پنهانی و غیرعلنی اعمال می شود. البته پس ازحوادث 11 سپتامبر 2001 از این اقدامات پرده برداشته شد، این حوادث به مثابه بهانه ای برای دشمنی آشکار با آن گروه ازکشورهای اسلامی بود، که فهرست آنان از قبل تهیه شده بود و پس ازآن عرب ها و مسلمانان به شکل بی سابقه ای هدف قرارگرفتند. آمار اقلیت های عرب مسلمان نشان می دهد که بیش از دوهزارحادثه درواکنش به حادثه 11سـپـتامبر درمورد آنان رخ داد و بنابراعلام دفتر تحقیقات فدرال، جنایت ها علیه مسلمانان درسال 2001 درمقایسه با یک سال قبل از آن 17برابر افزایش یافت. اما بسیاری از تحلیلگران واکنش ضد عربی و اسلامی پس از 11سپتامبر را درچارچوب مشکلی بزرگ تر وکهنه تر دانسته اند که درجنایت های نفرت از مسلمانان وعرب ها درآمریکا ریشه دارد.
شورای روابط آمریکایی - اسلامی از افزایش 64درصدی حوادث ضد مسلمانان درسال 2002 درمقایسه با یک سال پیش از حوادث 11سـپـتامبر خبرداد. این گزارش موارد اصلی تبعیض، خشونت و سختگیری محدودیت هایی علیه مسلمانان آمریکا را شامل می شود و از افزایش آن حکایت دارد.
براساس این گزارش تعداد زیادی ازمسلمانان پس از حوادث 11 سپتامبر بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفتند و از خدمات عمومی محروم شدند و تاجران مسلمان نیز هنگام انتقال سرمایه خود به خارج، آشکارا با محدودیت هایی روبه رو شدند تا جایی که از آنان خواسته شد مدارکی ارائه دهند که ثابت کند، تروریست نیستند.
دولت آمریکا نه تنها در داخل به وضوح به تبعیض نژادی علیه مسلمانان، سازمان ها و نهادهای وابسته به آنان پرداخت بلکه برای ثبت مشخصات خارجی ها، شروط جدیدی را به اجرا گذاشت که فقط به دانشجویان و مسافران مسلمان محدود می شد و این روند به آنجا رسید که افسرانی از طرف «اف بی آی» به طور دائم در برخی کشورهای عربی از جمله مصر و عربستان مستقر شدند تا به بررسی دانشجویان متقاضی، ویزای ورود به آمریکا بپردازند.
بنابر نظرسنجی موسسه «گالوپ» برای شبکه «سی.ان.ان» و مجله «یو اس تو دی» 58درصد آمریکایی ها با اجرای اقدامات ویژه امنیتی درمورد مسلمانان و عرب ها از جمله آن دسته از کسانی که تابعیت آمریکایی دارند موافقت کردند و بر اعمال این اقدامات هنگام سوار شدن آنان به هواپیماها تأکید داشتند تا جایی که 49درصد از کسانی که در این نظرسنجی شرکت کردند اعطای کارت شناسایی ویژه به آمریکایی های عرب و مسلمان را خواستار شدند به گونه ای که این افراد از سایرین متمایز باشند.
استفاده از بمب اتم و تسلیحات شیمیایی علیه ملت‌ها
بنابر اعلام سازمان حقوق بشر و قانون بین المللی، آمریکا از انواع سلاح و با هر دستاویزی برای تجاوز به ملت ها استفاده کرده است که بدترین آن استفاده از بمب های اتمی علیه مردم ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم بود و پس از آن نیز با وجود ممنوعیت استفاده از سلاح های شیمیایی بنابر معاهده سازمان ملل، این کشور در ویتنام سلاح شیمیایی به کار گرفت.
حمله آمریکا به ویتنام با رفتارهای وحشیانه و ضدانسانی سربازان آمریکایی علیه مردم این کشور و تجاوز به زنان و دختران همراه بود و بسیار اتفاق می افتاد که برای شکنجه اسرای خود آنان را به ماشین بسته و تا پای مرگ در مزرعه های برنج می کشیدند یا آنان را از هواپیما و در ارتفاعی بالا پرت می کردند.
نقض قوانین بین‌المللی
پرونده آمریکا در خصوص استفاده از حق وتو در شورای امنیت بی اساس بودن ادعاهای آن مبنی بر میانجیگری بین کشورها و یا حمایت حقوق بشر در جهان را به خوبی نشان می دهد.
در موضوع فلسطین اشغالی، آمریکا720 بار در فاصله سال های 1968 تا 1998 از حق وتو برای خنثی کردن قطعنامه های مربوط به حقوق اساسی مردم فلسطین به سرزمین خود، بیرون راندن فلسطینی ها، مصادره زمین های آنان و نیز ساخت شهرک های رژیم صهیونیستی، نقض مقدسات دینی، آزار و شکنجه زنان باردار تا سقط جنین آنان و اقداماتی از این دست، استفاده کرده است.
آمریکا علیه قطعنامه 3/1983 که در 15 فوریه 1983 صادر شد و در آن کشتار اردوگاه های فلسطین صبرا و شتیلا را محکوم کرده بود، از حق وتو استفاده کرد و در قطعنامه 2/1987 مصوب 20 فوریه 1987 نیز مبنی بر محکومیت سیاست مشت آهنین و شکستن استخوان کودکانی که در انتفاضه اول با سنگ از خود دفاع کرده بودند به حق وتو متوسل شد.
در مه 2002 نیز آمریکا به تلاش های بین المللی برای ایجاد دادگاه جنایت بین المللی و محاسبه عاملان نقض حقوق بشر در سراسر جهان ضربه محکمی وارد آورد. هدف از ایجاد این دادگاه در واقع فراهم کردن راهکاری برای مقابله بین المللی بانقض حقوق بشر به دست نظام های دیکتاتوری بود.
در آن زمان- دوره کلینتون- آمریکا در صدد برآمد تا از معاهده ایجاد دادگاه خارج شود و با وجود اینکه در 30/12/2000 بدون تأیید و به عنوان آخرین کشوری که توافقنامه ایجاد دادگاه را امضا کرده بود، خیلی زود از آن خارج شد. البته این اقدام آمریکا پس از آن صورت گرفت که تمام تلاش هایش برای تحریک سازمان ملل و قراردادن قانون آمریکا فراتر از قوانین بین المللی ناکام ماند.
سرانجام آمریکا از تصویب منشور رم خودداری و اعلام کرد به این شرط آن را تصویب می کند که افسران و سربازان آمریکایی از لزوم حضور در برابر دادگاه به عنوان پیش شرط تصویب عضویت در آن مستثنی شوند. به عبارت دقیق تر آمریکا از سازمان ملل خواست ارتش این کشور را فراتر از قانون بین المللی درنظر بگیرد و نیروهای آن بدون اینکه هیچ مرجع قضائی حق بازجویی و یا محاکمه افسران و سربازان آمریکایی در خصوص ارتکاب جرایم در حق ملت های مستضعف را داشته باشد، از حق ارتکاب هر جنایتی برخوردار باشند.
نگاهی به پرونده سراسر تحقیر قانون بین المللی توسط واشنگتن به درک بهتر پیشینه آمریکا در خصوص فرار از معاهده های بین المللی کمک می کند.
یکی از نمونه های این اقدامات آمریکا دخالت در نیکاراگوئه بود که 75هزار قربانی از جمله 29 هزار کشته بر جای گذشت. به همین دلیل دولت نیکاراگوئه به دادگاه بین المللی متوسل شد که این دادگاه در 27 ژوئیه 1986 توسل به زور آمریکا در نیکاراگوئه را محکوم کرد و آن را به پرداخت غرامت فراخواند، اما آمریکا در پاسخ به آن از تسلیم شدن در برابر این حکم سرباز زد و گفت که دادگاه بین المللی را به رسمیت نمی شناسد.
 نقض توافقنامه ژنو در سال 1949:
آمریکا در این سال توافقنامه مزبور در خصوص اسیران جنگی و نقل و انتقال غیرنظامی ها در درگیری های نظامی را نقض کرد. در آن زمان به جز یک تبعه آمریکایی، اسیران جنگی طالبان و القاعده را تروریست دانسته و از میدان جنگ در افغانستان به پایگاه گوانتانامو منتقل کرد و علی رغم رفتار وحشیانه ای که با آنان داشت، درصدد محاکمه آنها در دادگاه ویژه نظامی، بدون رعایت عدالت، برآمد. این اقدام برخلاف توافقنامه چهارم ژنو بود زیرا طبق این توافقنامه آنان، اسیران جنگی محسوب می شدند که باید تا پایان جنگ و تحویل اسیران به مسئولان کشورشان با آنان برخورد شایسته ای می شد.
اما شهروندان افغانی نیز قربانی جنگ وحشیانه آمریکا شدند که تفاوتی میان غیرنظامیان و نظامیان قائل نشدند و با استفاده از سلاح های ممنوعه مانند بمب های خلأ، روستاها را کاملا با خاک یکسان کرده و در این میان هزاران نفر کشته شدند سپس نیروهای آمریکایی به یک بیمارستان در خوست یورش برده و مجروحان را به قتل رساندند و از بین 12 هزار نیروهای طالبان که به اسارت نیروهای اشغالگر آمریکایی درآمدند فقط حدود 3500 تا 4000 نفر زنده ماندند.
 آمریکا که خود را قهرمان دفاع از حقوق بشر می داند مهم ترین توافقنامه های حقوق بشر از جمله توافقنامه بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، حقوق شهروندی و سیاسی، توافقنامه بین المللی مبارزه با تمام انواع تبعیض نژادی، توافقنامه حقوق کودکان، توافقنامه بین المللی لغو مجازات اعدام و مبارزه با شکنجه و همچنین توافقنامه ویژه اوضاع پناهندگان را امضا نکرد و از توافقنامه مبارزه با تولید مین و استفاده از آن ضد مردم و نیز توافقنامه مبارزه با سلاح شیمیایی و بیولوژیک خارج شد.
در واقع مسئولان آمریکا بین دو نوع جنایت تفاوت قائل هستند، جنایاتی که نیروهای آمریکایی علیه دشمنان خود مرتکب می شوند و نوع دوم دفاعی است که ملت ها در مقابل تجاوزات رفته به آنها انجام می دهند. نوع دوم به شدت موجب خشم آمریکا می شود و در بیشتر موارد با فریب و نیرنگ آن را نزد افکار جهانی وارونه جلوه می دهند، آن گونه کسی که از وطن خود دفاع می کند (مانند فلسطینی ها) تروریست محسوب می شود.
جنگ آمریکا پس از 11 سپتامبر به عنوان جنگ دروغین علیه تروریست، با اشغال افغانستان در نوامبر 2001 آغاز شد که حمله به عراق در آوریل 2003 را به دنبال داشت.
از زمانی که آمریکا افغانستان را اشغال کرد تاکنون 600 اسیر بدون اتهام و یا دادگاهی در زندان گوانتانامو کوبا در اسارت به سر می برند و واشنگتن برخلاف معاهده ژنو آنان را زندانیان جنگی نمی داند و یا سایر حقوق آنان بنابر معاهده های بین المللی در خصوص حقوق بشر را به رسمیت نمی شناسد.
گزارش سازمان نظارت بر حقوق بشر آمریکا در ژوئیه 2003 که تحت عنوان «کشتن شما برای ما آسان است» صادر شد بر دست داشتن دولت آمریکا در توطئه وتمام موارد نقض حقوق بشردر جنوب افغانستان تاکید کرد و از همکاری نیروهای اشغالگر آمریکا با سران جنگ که دستشان به بدترین موارد نقض حقوق بشر آلوده است، انتقادکرد.
بنابراین گزارش آمریکا دربودجه سال 2003حدود 10میلیارد دلار به سربازان خود در افغانستان که حدود 9هزار نفر بودند اختصاص داد، درحالی که فقط 600میلیون دلار را به کمک اقتصادی اختصاص داد. درمورد عراق نیز آمریکا جنایت های فراوانی درحق زندانیان این کشور مرتکب شد و صدها اسیر را درپادگان هایی در بیابان بدون آب سالم و امکانات اولیه بهداشتی، درحالی که حق انتخاب وکیل نداشتند و دست های آنان با بندهای پلاستیکی بسیار نازک بسته می شد، که جراحت آن ماه ها طول می کشید تا بهبود پیدا کند، نگهداری می کرد.
 محدود کردن آموزش‌های اسلامی
آمریکا درتلاش برای تحمیل اسلام تغییر یافته درکشورهای مسلمان است و این تلاش ها پس ازحوادث 11سپـتامبر شدت بیشتری گرفت تا آنجاکه واشنگتن از گسترش موسسات اسلامی در کشورهای مختلفی که درآن نفوذ داشت، جلوگیری کرد و علاوه برآن کوشید مضمون درسی آنها را با اصلاحات پی در پی همراه سازد.
دکتر«یحیی اسماعیل» استاد تفسیر وحدیث دانشگاه الازهر که یکی از قربانیان اصلاحات آموزشی است و درکنار سایر استادان و مدرسان الازهر به دلیل مخالفت با سیاست های آمریکا، از آن اخراج شد دراین باره گفت:این سیاست های آمریکا ازچندسال پیش به اجرا در آمد و براساس آن دربرنامه های درسی تغییرات زیادی انجام شد وحجم درس های مذهبی کاهش یافت و به عبارت دیگر آمریکا حمله خود، موسوم به مبارزه با تروریسم را فرصتی برای اصلاحات هرچه بیشتر برنامه های درسی و حذف برخی استادان و مدرسان دانست.
این سیاست ها درسایر کشورها مانند یمن نیز به اجرا درآمد به گونه ای که دولت یمن به بهانه یکپارچگی برنامه های آموزشی، درصدد لغو موسسات علمی مذهبی و ادغام آن درآموزش های غیرمذهبی برآمد.
مشابه این اقدامات دردیگر کشورهای اسلامی نیزرخ داد.
آمریکا باصرف 100میلیون دلار حدود هفت هزار مدرسه قرآنی این کشور را تحت نظارت ومراقبت قرارداد. یکی از اهداف این برنامه کنترل مواد درسی این مدارس و انتشارات وابسته به آن بود.
این اقدامات آمریکا فقط شامل محدود کردن آموزش مذهبی نبود بلکه رسانه های دیداری و شنیداری را نیز دربرگرفت. دراین رسانه ها تمام برنامه هایی که موجب نفرت از آمریکا می شد، از گردونه انتشار حذف شد. البته این اقدام پیش از آن نیز به دنبال امضای پیمان کمپ دیوید درپایان دهه هفتاد بین مصر و رژیم صهیونیستی نیز رخ داد درآن زمان جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا دولت مصر را به اجرای اصلاحات برنامه های آموزشی ولغو تمام موادی که به دشمنی با صهیونیست ها اشاره دارد،مجبور کرد.
 استفاده از انسان‌ها به عنوان موش آزمایشگاهی
پـایگاه خبری عربی «المجتمع» درگزارشی درتاریخ 5/3/2011 ازجنایت دیگری درعرصه نقض حقوق بشر توسط آمریکا پرده برداشت.
گزارش هولناک این پایگاه حاکی از آن بود که در اکتبر 2009 آمریکابرای کسب تجارب پزشکی در سالهای 1946 و 1948 آزمایشات پزشکی خطرناکی را بر تعداد زیادی از مردم گواتمالا انجام داده است. انتشار این گزارش آمریکا در وضعیت دشواری قرار داد تا جایی که باراک اوباما ناچار شد از رئیس جمهور این کشور در آمریکای مرکزی عذرخواهی کند.
در این آزمایش ها، تعدادی از شهروندان گواتمالا در آمریکای مرکزی به عمد به ویروسی که عامل بیماری های جنسی بود مبتلا شدند.
«سوزان ریوربی» استاد دانشگاه ویلسلی آمریکا از این رسوایی پرده برداشت. رسوایی که در آن محققان آمریکایی در آزمایش های محرمانه با تزریق آمپول تعدادی از مردم گواتمالا را به سفلیس مبتلا کردند. این آزمایش بر روی 969 نفر انجام شد بدون اینکه این افراد از اهداف و نتایج آن مطلع باشند.
با فاش شدن این رسوایی رئیس جمهور گواتمالا، آمریکا را به ارتکاب جنایت ضدبشری متهم کرد و گفت که احساس خشم و ناامیدی دارد و دولت وی حق شکایت را برای خود محفوظ می داند.
این نخستین رسوایی غیراخلاقی تاریخ آمریکا نبود و پیش از آن نیز در مورد شهروندان آمریکایی سابقه داشت. در فاصله سال های 1932 و 1972، 399 مرد سیاه پوست نه تنها از درمان بیماری سفلیس محروم شده بلکه با فریب اداره بهداشت آمریکا نیز روبه رو شدند. این مسئله به رسوایی «تاسکیجی» شهرت یافت و در جریان آن کشاورزان سیاه پوست در منطقه ماکون ایالت آلاباما که ستون فقرات اقتصاد این منطقه و البته افرادی بی سواد بودند در مؤسسه تاسکیجی مورد آزمایش قرار گرفتند.
به این ترتیب آنان را به موش های آزمایشگاهی تبدیل کرده و در مورد خطرات این آزمایش ها به آنان و افراد خانواده شان نیز چیزی گفته نشد حتی اداره بهداشت آمریکا با اعلام اینکه هدف از این آزمایش ها معالجه آنان از خون ناسالم است، آنها را فریب داد و با ابتلای این افراد به این بیماری خطرناک تعداد زیادی از آنان و افراد خانواده شان جان باختند.
این رسوایی در 25 ژوئیه 1972 توسط جان هیللر خبرنگار فاش شد که با اعتراض افکار عمومی جهان همراه شد.
در سال 2006 شرکت «گلاکسو اسمیت کلاین» یکی از شرکت های دارویی آمریکا بیش از نیمی از آزمایش های خود را بیرون از بازارهای غربی به ویژه در کشورهای فقیر انجام داد.
در مه 2007 مجله «لوموند دیپلماتیک» نوشت هدف از تحقیقات و آزمایش های شرکت های دارویی عمدتاً آمریکایی در کشورهای فقیر رساندن داروی مورد نیاز به بیماران کشورهای ثروتمند است و شناسایی و درمان بیماری های کشورهای فقیر اصلا در اولویت این شرکت ها نیست.