ژنرال‌ها باز هم به انقلاب مصر خیانت کردند

على موحد
مصر انقلابی که گام به گام از دوران مبارک دورتر می شود در روزهای اخیر بار دیگر فضایی از ناامنی، آن را فراگرفته است، به گونه ای که در درگیری میان ارتش و مردم، صدها نفر کشته و زخمی برجای گذاشته است. این ناآرامی در حالی روی داد که از یک سو، طی هفته های پیش، مصر در فضایی آرام قرار گرفته بود و از سوی دیگر، مردم خود را برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری آماده می کنند.
با توجه به این شرایط، این سوال مطرح است که ریشه این ناآرامی ها چیست و چرا مصر بار دیگر در فضای امنیتی قرار گرفته است؟ پاسخ به این سوال را می توان در روند تحولات مصر جست وجو کرد.
نخست آنکه، مردم مصر در حالی پای صندوق های رأی می روند که تأکید دارند نظامیان باید قدرت را واگذارند و نزدیکان مبارک از صحنه حذف شوند.
هرچند ژنرال ها در لفظ از کناره گیری از قدرت سخن می گویند، اما در عمل، طرحی برای خروج ندارند و همچنان بر حضور در قدرت تأکید دارند. روند تحولات مصر نشان می دهد که شورای نظامی از ابتدا به دنبال آن بوده که قدرت را به سبک دوران مبارک حفظ کند و تنها بازیگر این صحنه باشد.
ترکیب شورای نظامی نشانگر آن است که آنها به تمامی از نزدیکان مبارک هستند و نگرش شان از یک سو بر اصل انحصار قدرت استوار است و از سوی دیگر، وابستگی خارجی دوران مبارک را حفظ کرده اند. بسیاری تأکید دارند که شورای نظامی نه صرفاً بر اساس قدرت داخلی، بلکه به دلیل برخورداری از برخی حمایت های خارجی، به سیاست سرکوب و کشتار می پردازد.
ترکیبی از کشورهای عربی، غربی، ترکیه و صهیونیست ها برای حفظ منافع خود به دنبال نابودسازی انقلاب مصر هستند که با رویکرد به شورای نظامی صورت می گیرد.
دوم آنکه، عربستان بازیگر دیگری است که مردم مصر خواستار حذف آن از صحنه کشورشان هستند. در روزهای اخیر در مصر محور اعتراض های مردمی را تأکید بر اخراج سفیر عربستان و قطع روابط با این کشور تشکیل می دهد به گونه ای که در نهایت، سفیر عربستان وادار به فرار از قاهره شده است. عربستان حتی با ادعای طرح ایران برای ترور سفیر خود در مصر نیز نتوانست این رسوایی را پنهان سازد.
سوم آنکه، صهیونیست ها نیز دیگر بازنده صحنه مصر بوده اند. تأکید مردم برای لغو قرارداد کمپ دیوید و صدور گاز به سرزمین های اشغالی، منافع بسیاری از صهیونیست ها را حذف کرده است، به گونه ای که آنها برای حفظ منافع، دست به دامان آمریکا شده اند. آنها نیز اکنون برآنند تا با انحراف مردم مصر به مسائل حاشیه ای، آنان را از مطالبات خود مبنی بر قطع ارتباط با این رژیم دور سازند.
چهارم آنکه، آمریکا نیز که تلاش دارد سلطه خود بر این کشور را حفظ کند، بازنده دیگر میدان تحولات اخیر مصر بوده است، به گونه ای که این کشور نیز در آستانه تکرار سرنوشت رژیم صهیونیستی و عربستان قرار گرفته است. مردم مصر، سفیر آمریکا را نیز دشمن انقلاب خود می دانند و بر اخراج وی تأکید دارند.
با توجه به این شرایط می توان گفت که ائتلافی از ژنرال ها، برخی جریان های غربگرا و سکولار مصر، عربستان، صهیونیست ها و آمریکا برای حفظ منافع خود، بحران سازی در مصر را در پیش گرفته اند. آنها برآنند تا با ایجاد فضای ناامنی و التهاب، مصر را از مسیر انقلابی خود خارج سازند. فضای امنیتی می تواند از یک سو توجیهی برای ادامه حضور ژنرال ها در قدرت باشد و از سوی دیگر، مداخلات بازیگران خارجی در امور مصر را اجرایی سازد.
به عبارت دیگر می‌توان گفت که مصر گرفتار انتقام گیری بازیگرانی شده که نه برای مردم مصر، بلکه برای منافع شخصی در این کشور فعالیت می کنند و هدف آنها، نابودسازی اهداف انقلابی مردم است که در قالب فضای ناامنی و بحران سازی اجرا می شود. آنها برآنند تا با حفظ ژنرال ها، به مقابله با انقلاب مردم مصر بپردازند در حالی که مصری ها، این توطئه را درک کرده و با حضور در میدان با آن مقابله می کنند، هر چند که دشمنان انقلاب شان تحت نام شورای نظامی به کشتار و سرکوب آنها می پردازند.