انتخاب کوربین و اقبال جامعه انگلیس به تغییرات اساسی/فخرالدین اسدی

پایگاه بصیرت؛ گروه بین الملل: طی روزهای اخیر، انتشار خبر انتخاب جرمی کوربین به رهبری حزب کارگر تبدیل به یک شوک خبری و سیاسی در لندن تبدیل شده است. جرمی کوربین که یک سوسیالیست چپ گرا محسوب می شود، در رقابت با هم حزبی های خود توانست به راحتی آن ها را پشت سر گذاشته و سکان رهبری حزب متبوعش را در دست بگیرد. انتخاب کوربین نه تنها منجر به خشم و وحشت دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس شده است، بلکه برخی اعضای ارشد حزب کارگر از جمله تونی بلر، نخست وزیر اسبق و جنگ طلب انگلیس نیز در قبال آن مواضع سختی اتخاذ کرده اند.

جرمی کوربین، یک سوسیالیست با انگیزه ای متفاوت

"جرمی کوربین" نامی است که این روزها بیشتر از هر زمان دیگری در مطبوعات انگلیسی و اروپایی شنیده می شود. او فردی سوسیالیست  و چپ گراست. رهبر جدید حزب کارگر از طرفداران اصلی  ملی کردن راه آهن، نظارت بیشتر بر بانک‌ها و موسسات مالی و تعطیلی برنامه تسلیحات هسته ای انگلیس و ...است. این موارد نه تنها حساسیت دیگر احزاب انگلیسی را بر می انگیزد، بلکه شدّت توطئه ها علیه کوربین را افزایش می دهد. به عبارت بهتر، جرمی کوربین در قبال پدیده های صنعتی، تسلیحاتی و وقایع جاری در نظام بین الملل رویکرد متفاوتی نسبت به رهبران قبلی حزب کارگر دارد. این رویکرد خاص سبب شده است تا جرمی کوربین به عنوان فردی متفاوت در نزد شهروندان انگلیسی مورد شناسایی قرار گیرد.

در حوزه سیاست خارجی انگلیس، وی طرفدار اعمال سیاست های ضد جنگ است. وی از حضور انگلیس در ائتلافی که غرب اصرار دارد آن را ضد داعش بنامد ( و در حقیقت ائتلافی صوری برای مدیریت داعش در منطقه محسوب می شود ) به شدّت انتقاد کرده است.  جرمی کوربین در اظهارات قبلی خود صراحتا خواستار گفت و گو با گروه های مقاومت در لبنان و فلسطین شده است. او معتقد است اساسا نمی توان نقش حماس و حزب الله را در معادلات منطقه نادیده انگاشت. از سوی دیگر، کوربین حضور انگلیس در ائتلاف به اصطلاح ضد داعشی را به چالش کشیده و آن را غیر قابل قبول دانسته است. کوربین توانست در جریان انتخابات داخلی حزب کارگر، رای 59 درصد از اعضا و هواداران را جلب کند و به عنوان رهبر حزب برگزیده شود.

بلر و کامرون؛ دشمنان اصلی کوربین

جرمی کوربین هم اکنون دو دشمن اصلی را در مقابل خود می بیند. یکی از این دشمنان دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس است. کامرون که امیدوار بود پس از شکست دادن میلیبند در انتخابات سراسری اخیر با پدیده ای جدید و نوظهور در این حزب مواجه نشود، هم اکنون با فردی رو به روست که به طور کامل سیاست های منطقه ای و بین المللی و اقتصادی مرد شماره یک خانه شماه 10 داونینگ استریت را به چالش می کشد! دیوید کامرون با پدیده ای رو به روست که نمی توان با او در خصوص مسائل و دغدغه های مشترک دو حزب محافظه کار و کارگر، از جمله موضوعات مربوط به تسلیحات اتمی و هسته ای انگلیس و نحوه وضع مالیات ها و ...گفت و گو کرد. توان یارگیری کوربین از اقشار مختلف انگلیس طی هفته های اخیر به اندازه ای بالا بوده است که دیوید کامرون را به شدت وحشت زده کرده است. منابع خبری در انگلیس اشاره کرده اند که طی هفته های  اخیر ده ها هزار نفر عضو جدید به حزب کارگر پیوسته اند؛ افرادی که هواداران جرمی کوربین هستند. رهبر جدید حزب کارگر هم اکنون دشمنان زیادی در جامعه انگلیس دارد.

یکی دیگر از این دشمنان، تونی بلر، نخست وزیر اسبق انگلیس محسوب می شود. واقعیت امر این است که تونی بلر پس از پایان یافتن ماموریت خود در کمیته کوارتت قصد داشت به فضای داخلی انگلیس بازگردد و به ساماندهی نیروها و مهره های خود در داخل حزب کارگر بپردازد. شکست اد میلیبند، رهبر سابق حزب کارگر در انتخابات پارلمانی  امسال (سال 2015 میلادی) از دیوید کامرون بهترین خبر ممکن برای تونی بلر بود. بلر نسبت به اوج گیری شهرت و محبوبیت اد میلیبند در داخل حزب کارگر و راه یابی وی به خیابان داونینگ استریت ( خیابانی که نخست وزیر انگلیس در آن ساکن است ) به شدت هراسان بود. در صورتی که اد میلیبند در این مسند قرار می گرفت، دیگر مقابله با شخصیت کاریزماتیک وی کار ساده ای نبود. با این حال میلیبند به سختی از دیوید کامرون شکست خورد. تونی بلر از این که توانسته بود شکست اد میلیبند از دیوید کامرون را یپش بینی کند در پوست خود نمی گنجید. اد میلیبند از قدرت کنار رفت و فرصت برای احیای بلر و حلقه دوستانش در حزب کارگر فراهم شد.

در حالی که نخست وزیر اسبق انگلیس و همراهانش  بابت شکست میلیبند و طی شدن مسیر اصلی بازگشت به رأس معادلات حزب کارگر بسیار راضی به نظر می رسیدند، پدیده ای به نام جرمی کوربین همه محاسبات و معادلات را به ضرر بلر تغییر داد. بلر که تصور می کرد فرد مورد حمایت وی در نهایت خواهد توانست رهبری حزب کارگر را بر عهده بگیرد، هم اکنون با فردی مواجه است که اساسا از تونی بلر و جنگ عراق متنفر است. جرمی کوربین وعده داده است به زودی بابت شرکت انگلیس در جنگ عراق به صورت رسمی و در مقام حزب کارگر از همگان عذرخواهی کند. این بدترین خبر ممکن برای تونی بلر محسوب می شود. حضور جرمی کوربین در راس حزب کارگر به معنای گذار از بلر در این حزب سنتی محسوب می شود؛ گذاری که برای نخست وزیر جنگ طلب اسبق انگلیس تبعات و هزینه های سیاسی سختی به همراه خواهد داشت.

یارگیری خاص جرمی کوربین از شهروندان انگلیسی

جرمی کوربین که همانند یک شهروند بسیار عادی زندگی می کند و هیچ گاه شغل دولتی نداشته  و همیشه با دوچرخه به محل کار خود می رود، روش جذب شهروندان انگلیسی را بر پایه گرایش های حزبی و سیاسی نگذاشته است. وی به علت توانایی خاصی که در سخنرانی و بیان صریح شعارهای سوسیالیستی و چپ گرایانه دارد، توانسته است از داخل همه احزاب انگلیسی به سود خود یارگیری کند. این خود اصلی ترین رمز موفقیت و روند رو به شد کوربین محسوب می شود. بی دلیل نیست که در میان طرفداران رهبر جدید حزب کارگر، غیر از اعضای این حزب، افرادی که قبلا به احزاب استقلال و محافظه کار وابسته بودند نیز به چشم می خورند. همچنین برخی افراد " جمهوری خواه" در انگلیس که مخالف وجود نظام سلطنتی در این کشور هستند نیز، از این که فردی با رویکرد چپ گرایانه مطلق توانسته است به بالاترین سطح قدرت در حزب کارگر برسد خرسند هستند. اگرچه جرمی کوربین بنا بر سنت تاریخی حزب کارگر باید وفاداری خود به ملکه الیزابت و کاخ باکینگهام و نظام سلطنت را اعلام کند، اما بر همگان مسجل است که رویکرد سوسیالیستی وی با اشرافی گری مرسوم در کاخ باکینگهام در تعارض است.

موضوع دیگر این که کارگران انگلیسی نیروی محرکه کوربین در آوردگاهای مختلف سیاسی محسوب می شوند. کارگران انگلیسی به صورت سنتی به حزب کارگر وفادار هستند، اما نارضایتی تعداد قابل توجهی از آن ها نسبت به سیاست های دو نخست وزیر اسبق انگلیس، یعنی تونی بلر و گوردون براون از حزب کارگر، سبب شد تا دیگر توان خود را صرف بقای حزب کارگر در قدرت نکنند. با این حال حضور کوربین در رأس حزب کارگر باعث خواهد شد تا حمایت کارگران انگلیسی از وی شکل علنی  و گسترده تری پیدا کند.

نتیجه گیری

انتخاب جرمی کوربین به عنوان رهبر جدید حزب کارگر نشان دهنده میل شهروندان انگلیسی نسبت به ایجاد تغییر واقعی در این کشور است. اقبال عمومی و کلی ایجاد شده نسبت به جرمی کوربین نشان دهنده اقبال شهروندان اروپایی نسبت به شخصیت هایی است که پیام آور تغییری واقعی در ساختار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اروپا باشند. به عبارت بهتر، شهروندان انگلیسی و اروپایی دیگر گردش تکراری  قدرت میان احزاب سنتی خود را بر نمی تابند. در چنین وضعیتی، به جای این که دولت های غربی  به سبک و سیاق سال ها و دهه های قبلی، افکار عمومی را هدایت و مدیریت نمایند، این ملت ها و افکار عمومی هستند که معادلات قدرت را تغییر می دهند. ظهور پدیده جرمی کوربین نیز از همین منظر قابل تجزیه و تحلیل است. کوربین بیش از اینکه یک فرد یا رهبر سیاسی باشد، یک نماد و نشانه است، نشانه ای دال بر عطش افکار عمومی غرب مبنی بر گذار از وضعیت فعلی است. عطشی که تا زمان ایجاد تغییر واقعی و مبنایی در ساختار سیاسی و اجتماعی و اقتصادی غرب به قوت خود باقی خواهد ماند..../