گزارشی تاریخی از «نوفل‌لوشاتو»

یکی از مسائل مهم و تأثیرگذار در روند تحولات انقلاب اسلامی که در تاریخ ثبت شده، هجرت‌های امام خمینی(ره) در مهر ماه سال ۱۳۵۷ است. یکی از پرماجراترین اقامت‌های امام خمینی(ره) اقامت ایشان در روستای نوفل‌لوشاتو به شمار می‌آید که به طور خلاصه ارائه می‌شود.

امام خمینی(ره) و همراهان‌شان که با هواپیما از عراق به فرانسه پرواز داشتند، تحت کنترل و رصد مأموران مخفی عراقی بودند.

همراهان امام همواره از این نگران بودند که آیا دولت فرانسه آنها را راه خواهد داد و اجازه اقامت می‌دهند یا خیر. به عبارتی، این مسئله اقامت دغدغه همراهان حضرت بود. از طرفی همراهان امام در این سفر ابراز خوشحالی می‌کردند که ایشان اظهار ناراحتی و خستگی نمی‌کنند.

هواپیمای حامل امام خمینی(ره) از بغداد به پاریس یک ساعت در ژنو توقف داشت که در این فرصت از ژنو تماس گرفته شد که در پاریس برای اقامت ایشان محل مناسبی تهیه شود.

وقتی امام(ره) به پاریس رسیدند، مصاحبه‌ای کرده و جراید آن را منتشر کردند، با این تیتر که «چریک پیر ایران به زمین نمی‌چسبد.»

امام(ره) در این مصاحبه فرمودند: «فرودگاه به فرودگاه می‌رویم و اگر هیچ جا راه‌مان ندادند آب‌های آزاد را که از ما نگرفته‌اند؛ یک کشتی اجاره می‌کنیم و در آب‌های آزاد می‌گردیم و فریاد مظلومیت امت ایران را به دنیا اعلام می‌کنیم.»

اولین محل اقامت امام در محله‌ «کشان» بود، اواخر شب دو نفر از کاخ الیزه آمدند و با امام دیدار کردند و گفتند رئیس‌جمهور فرموده‌اند شما در اینجا حق مالکیت سیاسی ندارید؛ اما قرار شد امام(ره) اعلامیه و پیام بدهند و سخنرانی داشته باشند.

در شب دوم با تشکیل جلسه‌ای از همراهان امام، پیشنهاد داده شد کمیته‌ای به نام «تصمیم‌گیری» تشکیل شود و هر فردی یک مسئولیت را عهده‌دار شود. وقتی مرحوم حاج‌احمد آقا از حضرت امام(ره) در این زمینه کسب تکلیف کردند. امام(ره) در پاسخ فرمودند: «نه رئیس دفتر به دنبال من ببندید، نه این اسم‌های دیگر که آوردید، من یک آخوندم، یک طلبه هم ‌پای تلفن باشد کافی است. هیچ یک از این چیزها لازم نیست.»

حضرت امام(ره) محل اقامت را نامناسب تلقی می‌کنند و می‌فرمایند: «اینجا کوچک است و باید جای دیگری تهیه کنید.»

روز بعد یک نفر آمد و گفت که منازل مناسبی برای امام در نظر گرفته‌ایم که ایشان باید بیایند ببینند. امام را سوار ماشین می‌کنند و برای دیدن منزل جدید می‌برند که منزلی در محل نوفل‌لوشاتو مورد پسندشان قرار می‌گیرد؛ در حالی که حدود چهل کیلومتر با پاریس فاصله داشت.

به امام اعتراض می‌کنند که اینجا دور است و کسی نمی‌تواند اینجا را پیدا کند و یاد بگیرد؛ اما امام در پاسخ می‌فرمایند: «اینجا جای خوبی است. هر کس که بخواهد ما را ببیند هم پیدا می‌کند و هم یاد می‌گیرد.»

از آن تاریخ به بعد، یعنی در نیمه دوم مهر ماه سال ۱۳۵۷ روز به روز دیدارها و ملاقات‌ها به اوج می‌رسد و مصاحبه‌های متعددی از امام منتشر می‌شود که هیچ قدرتی نمی‌توانست جلوی آن را بگیرد. در واقع، انفجار نور صورت گرفت و شعاع نور آن از غرب به شرق تابنده بود و انعکاس داشت که توضیح آن بحث دیگری را می‌طلبد.