میلیتاریزه کردن خلیج فارس

بصیرت: سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه هفته گذشته برای شرکت در کنفرانس امنیت دریایی در ابوظبی به امارات سفر کرد تا اولین پایگاه نظامی فرانسه را در این شیخ نشین افتتاح کند.
پایگاه دریایی و هوایی فرانسه موسوم به «پایگاه صلح» در جریان سفر سارکوزی و هیأت همراهش به ابوظبی افتتاح شد. فرانسه و امارات در سال 1995 پیمان دفاعی دو جانبه ای امضا کردند که راه همکاریهای بیشتر در زمینه پروژه های نظامی از جمله تأسیس این پایگاه را هموار نمود. با توجه به اینکه این پایگاه فرانسوی اولین پایگاه در نوع خود در خلیج فارس به شمار می آید، اما آمریکا دارای تعدادی از پایگاه های نظامی، هوایی و دریایی در کشورهای کویت، قطر و بحرین است. پایگاه دریایی فرانسه در ابوظبی، اولین پایگاه نظامی خارجی این کشور در امارات به شمار می رود.
امارات با این تصمیم، به کشوری نظیر فرانسه اجازه می دهد در تأمین امنیت انتقال نفت از منطقه در صورت بروز اقدام خصمانه علیه نفتکشها از سوی گروه های تروریستی، دزدان دریایی یا حتی یک دولت دشمن مشارکت کند.
شمار فزاینده دزدی دریایی در خلیج عدن، گواهی بر لزوم همکاری بین المللی برای تأمین امنیت کشتیرانی درمنطقه است افزون بر آن نیروی دریایی امارات هنوز در مرحله توسعه مهارتهای خود قرار دارد و از این رو به تخصص فرانسوی ها در زمینه ارتقای مهارتها و قابلیتهای بیشتر نیازمندند.
سارکوزی خود در این باره گفته است: با حضور نظامی همیشگی ما بدون تردید، فرانسه از دوستان اماراتی خود حمایت می کند. به اماراتی ها قول می دهیم در زمان به خطر افتادن امنیت آنها از این کشور حمایت کنیم.
فرانسه از طریق این پایگاه نظامی آماده است، ثبات این منطقه استراتژیک را تضمین کند.
از دیگر موضوعات مورد بحث در این سفر، علاوه بر همکاریهای دو جانبه، تحولات منطقه ای و بین المللی، موضوع بحران جهانی نیز خواهد بود. بویژه که امارات طی 30 سال اخیر به اولین شریک فرانسه در خاورمیانه در حوزه های اقتصادی، نظامی و فرهنگی تبدیل شده است.
او گفت: ما در اینجا هستیم تا دوستی خود را به اسرائیل ثابت کنیم نتانیاهو می داند که من دوست واقعی اسرائیل هستم و در مورد حقوق اسرائیل برای زندگی در صلح و ثبات مصالحه نخواهم کرد.
دولت اوباما هم قصد دارد روابطش را با برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس عمیق تر کند. در همین راستا قرار است توافقنامه جنجال برانگیز هسته ای را با امارات به امضا رساند. مذاکرات بر سر این توافقنامه در زمان جرج بوش انجام شده بود و امضای آن به عهده اوباما می باشد.
اوباما قرار است، چهارم ژوئن دیدگاهش را درباره همکاری آمریکا و کشورهای مسلمان در قاهره ابراز کند. با امضای این توافقنامه، مقامهای آمریکایی موافقت امارات مبنی بر توسعه تولید سوخت اتمی را برجسته کردند که این موضوع می تواند به تولید سلاح هسته ای منجر شود و این موضوعی است که ایران را در مقابل آمریکا و دیگر قدرتهای جهان قرار داده است. البته مخالفان این توافقنامه معتقدند، این یک برنامه کوتاه مدت است که برای قرارداد پر سود امنیتی طراحی شده و به آمریکا فرصت می دهد راکتور اتمی بسازد و این ممکن است به تولید برخی تأسیسات تولید سوخت اتمی در منطقه پر تنش خاورمیانه منجر شود. جوزف سیرینسیون، رئیس بنیادی که وظیفه اش تبلیغ برای جهان بدون سلاح اتمی است می گوید: آمریکا هیچ راهکار مشخصی برای مقابله با موضوع منع تولید سلاح اتمی ندارد و فقط به فروش آن می اندیشد. ما نباید تا زمانی که نتوانسته ایم متوجه بشویم که چگونه می توان کشورهای منطقه را از تولید بمب اتمی باز داشت، انرژی را در منطقه گسترش دهیم. براساس ادعای اتاق بازرگانی آمریکا که از این توافقنامه استقبال کرده است این توافقنامه با امارات 40 میلیارد دلار و هزاران شغل در عرصه صنعت تولید انرژی هسته ای به ارمغان می آورد.
مقامهای دولتی می گویند: این توافقنامه که در زمان اوباما به امضا می رسد، تأکید بیشتری بر منبع تولید سلاح اتمی دارد و به عنوان نمونه ای از یک همکاری صلح آمیز مطرح است.
«ایان کلی» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می گوید: ما معتقدیم قدم مهمی در راه ایجاد یک شراکت طولانی مدت و پرسود که امنیت، منع تولید سلاح اتمی را بالا می برد، برداشته ایم. این توافقنامه به کنگره ارجاع شده است که طی 90 روز فرصت دارد آن را بررسی کند و بعد از آن در صورت اعتراض نکردن اعضای کنگره به تصویب خواهد رسید.
پرسشی که برای برخی از اعضای کنگره مطرح است، اینکه آیا این توافقنامه قفلی است که بر هر نوع تغییر احتمالی و تمایل امارات بر اتمی شدن زده می شود. برخی دیگر به روابط تجاری گسترده ایران و امارات در منطقه خلیج فارس اشاره می کنند و نگران این هستند که مواد اولیه اتمی و فناوری هسته ای به ایران منتقل بشود. «برد شرمن» نماینده دموکرات ایالت کالیفرنیا، در اظهاراتی اعلام کرد: آمریکا این فرصت را برای استفاده از این توافقنامه برای متقاعد کردن امارات برای اعمال کنترل صادرات و تسلط بر شرکتهای ایرانی که در خاک امارات در پی به دست آوردن فناوری حساس هسته ای هستند، از دست داده است.
افزون بر آن فیلم شکنجه یک تبعه افغانی توسط یکی از اعضای خانواده سلطنتی امارات را از یاد نبرده اند، حادثه ای که به دادگاه هم کشیده شد و نشان می دهد که قانونی در این کشور وجود ندارد که بتوان موضوع حساسی چون برنامه هسته ای را به آن سپرد.
«اد مارکی» نماینده دموکرات ایالت ماساچوست از دولت اوباما خواسته است توافقنامه را امضا نکند و آن را به کنگره ارجاع ندهد.او می گوید: کشوری که قانون آن توسط افراد ثروتمند و قدرتمند مورد اهانت قرار می گیرد جایی نیست که بتوان انرژی هسته ای را در آنجا گسترش داد. با وجود این اعتراضها به نظر می رسد، این توافقنامه بعد از 90 روز دوره بازبینی با تغییر در متن به دلیل نگرانی های دولت اوباما مواجه بشود.در متن جدید به آمریکا این اجازه داده می شود چنانچه امارات ناگهان به سوی غنی سازی اورانیوم تغییر جهت داد، بتواند مواد خام و تجهیزات را پس بگیرد و امارات هم طبق یک پروتکل الحاقی باید تحت بازرسی و نظارت آژانس بین المللی انرژی هسته ای قرار گیرد.
هنری سوکولسکی که گروه ناظرانش در مرکز آموزش منع تولید سلاح هسته ای به این توافقنامه اعتراض کرده اند، می گوید: بعضی از بخشهای نامناسب این توافقنامه توسط دولت اوباما اصلاح شده است، اما هنوز جای زیادی برای کار دارد.
وی می افزاید: نکته اینجاست که هر چه بیشتر به توصیه های کنگره توجه بشود، توافقنامه بهتری تنظیم می شود.او معتقد است، قوانینی که بر روند توافقنامه های اتمی تأثیر دارند، تغییر کنند تا کنگره فرصت بیشتری برای کنکاش پیش از رأی داشته باشد و نه اینکه طی 90 روز به آن رأی بدهد که بعید است در این مقطع با آن مخالفتی بشود.
سوکولسکی درباره توافقنامه امارات می گوید: به این دلیل که این توافقنامه قرار است الگویی برای موارد سخت تری در منطقه باشد، ناقص است. این موارد شامل کشورهایی چون مصر، عربستان، الجزایر، لیبی و کشورهای دیگری که آمریکا آنها را آماده کار با انرژی اتمی می داند.
اما سیرینسیون بر خلاف وی می گوید: آمریکا، امارات را کشور مناسبی می داند که ارزش دستیابی به فناوری هسته ای را دارد، اما امارات هم نباید به دلیل این خ³ مورد تقدیر قرار بگیرد.او می گوید: باید به ورای شرایط موجود و مشکلات منطقه و دلایل این مشکلات نگاه کرد.
او معتقد است، بالاترین دلیل برای کشورهای عرب برای توسعه برنامه اتمی این است که قدرت ایران در منطقه افزایش یافته است، نه به دلیل مبارزه با گرمایش زمین و گازهای گلخانه ای.
سیرینسیون با اشاره به فیلم ال گور درباره گرمایش زمین می گوید: آنچه این کشورها را به سوی فناوری هسته ای می کشاند، تابستان 2006 جنگ با لبنان و حمایت ایران از حزب ا... بود.