اگر امام زنده بود با موسوي چگونه رفتار مي‌كرد؟

مراسم 16آذر امسال در تعدادي از دانشگاه‌هاي كشور، ‌به نام دانشجو بود و به كام امريكا، براي تصديق اين گزاره، كافي است به اين سؤال پاسخ بدهيم كه آيا از چنين مراسم‌هايي، امريكايي‌ها به خشم مي‌آيند يا خوشحال مي‌گردند؟

براي پاسخ به اين سؤال بايد آرمان جنبش دانشجويي در ايران را مورد توجه قرار داد. به راستي در 16 آذر سال 1332، اعتراض دانشجويان كه با سركوب مواجه شد و رنگ خون به خود گرفت، ‌متوجه چه چيزي بود؟ آيا نوك حمله اعتراضات در آن زمان، متوجه مداخله اجانب و خصوصاً امريكايي‌ها و انگليسي‌ها نبود؟ آيا جنبش دانشجويي در ايران، ماهيت استقلال‌خواهي، عزت‌طلبي، آزادي‌خواهي و بيگانه‌ستيزي نداشت. آيا دانشجويان در ايران بيشترين اعتراضات را نسبت به امريكاي مداخله‌گر در امور ايران، خصوصاً با انجام كودتاي 28 مرداد 32 نداشتند؟ بسيار روشن است كه امريكاستيزي يكي از اركان اصلي آن حركتي است كه 16 آذر را پديد آورد و به عنوان روز دانشجو در دفتر مبارزات ملت ايران به ثبت رساند.

حال كه پس از 62 سال از آن روز، امريكايي‌ها جناياتشان در حق ملت ايران و ديگر ملت‌هاي مسلمان و مظلوم در منطقه و جهان بيشتر شده، ‌اگر در دانشگاهي مراسمي به پا گردد براي گراميداشت 16آذر و روز دانشجو، اين مراسم چه مختصاتي بايد داشته باشد؟ فضاي حاكم بر اين مراسم بايد چگونه باشد؟ گفتمان غالب سخنرانان اين مراسم بايد چه باشد؟ شعارهاي اصلي اين مراسم بايد داراي چه سمت و سويي باشد؟ آيا بايد فضاي مراسم و گفتمان سخنرانان و شعارهاي اصلي در اين مراسم،‌عليه امريكا باشد يا عليه نظامي كه تمام‌قد در برابر امريكا ايستاده است؟ با اين ملاك و معيار، مي‌توان گفت در 16 آذر امسال، در كدام دانشگاه‌ و در كدام يك از مراسم‌ها، نشست‌ها حقيقي بود و در امتداد 16آذر 32 و بر مبناي آرمان‌ واقعي جنبش دانشجويي در ايران برگزار گرديد.

با اين مقدمه، يكي از شعارهاي سرداده شده در مراسم 16آذر دانشگاه شهيد بهشتي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در مراسم روز دانشجوي اين دانشگاه كه افرادي چون محمدرضا خاتمي و علي مطهري به عنوان سخنران حضور پيدا كرده بودند، اين شعار سر داده شد: «اگر امام زنده بود موسوي تنها نبود!» البته در كنار اين شعار، شعارهاي ساختارشكنانه هم سر داده شد. در بعضي از مراسم‌هاي امسال روز دانشجو نيز، عكس‌هاي سران فتنه از سوي يك جريان خاص هم بين دانشجويان توزيع شد.

بديهي است كه از چنين مراسم‌هايي با عنوان روز دانشجو درايران، امريكايي‌ها و ديگر مستكبران، نه تنها به خشم نمي‌آيند بلكه ضمن خوشحال شدن، نسبت به آينده تحولات در ايران، بعضاً اميدوار هم مي‌شوند، اما در خصوص اين شعار گفتني‌هاي فراواني وجود دارد و از آن جمله است:

1 ـ كساني اين شعار را سر مي‌دهند كه:

الف‌ ـ در سال 88 و در جريان فتنه عميق، عكس حضرت امام (ره) را پاره كرده و آتش زدند.

ب ـ در سال 88 و در جريان فتنه عميق، شعار مرگ بر اصل ولايت فقيه سر دادند.

ج ـ در سال 88 و در جريان فتنه عميق، شعار نه غزه نه لبنان سر دادند.

د ـ در سال 88 و در جريان فتنه عميق، شعار جمهوري ايراني سر دادند.

آيا اين افراد كه امروز اين شعار را مي‌دهند، به امام اعتقاد دارند؟ به كدام امام؟ امام حقيقي يا امام تحريف شده؟

2 ـ كساني كه اين شعار را سر مي‌دهند، در شناسنامه خود و پيشينه خود، ادعاي اصلاح‌طلبي دارند و همان مدعيان اصلاحات كه پس از دوم خرداد سال 1376، با تشكيل جبهه اصلاحات با صراحت دوران امام خميني (ره) را پايان يافته تلقي كردند و معتقد بودند از اين پس بايد خميني را در تاريخ مطالعه كرد. آيا اينان كه مي‌گويند اگر امام زنده بود، منظورشان همان امامي است كه مي‌خواستند روانه موزه تاريخ كنند، يا منظورشان امامي است كه با تحريف مكتب، شخصيت و خطوط فكري امام اصلي به عنوان يك امام بدلي و قلابي در حال ساختن او هستند.

3 ـ واقعاً اگر امام (ره) زنده بود، با موسوي چگونه رفتار مي‌كرد؟

با اين مختصات از امام واقعي و اصيل، ‌مي‌توان حدس زد كه اگر امام (ره) زنده بود با موسوي چگونه رفتار مي‌كرد:

الف ـ حضرت امام (ره) حفظ جمهوري اسلامي را اوجب واجبات مي‌دانست و بر همين اساس با هيچ كس تعارف نداشت و عقد اخوت دائمي نبسته بود. حضرت امام (ره) بر اين مبنا با نوه خودش سيد حسين خميني كه از صراط مستقيم منحرف شده بود برخورد جدي و حتي دستور حبس خانگي او را صادر كرد. امام (ره) با همين مبنا با مرحوم منتظري كه به تعبير خود آن عزيز سفر كرده حاصل عمرشان به حساب مي‌آمد، آن برخورد صريح و قاطع را نمود و وي را از قائم مقام رهبري عزل كرد. حال كه در سال 1388 آقاي موسوي در مقابل نظام جمهوري اسلامي ايستاد، ‌اگر امام زنده بود، با وي چگونه رفتار مي‌كرد؟

ب ـ حضرت امام (ره)، مي‌‌فرمود، پشتيبان ولايت فقيه باشيد تا به كشورتان آسيب نرسد. حضرت امام خميني (ره)، ولايت فقيه و ولايتش را همان ولايت رسول الله (ص) و در امتداد ولايت الهي دانسته، اطاعت از ولي فقيه را بر هر مسلمان واجب مي‌دانستند. حال كه موسوي در سال 1388، برخلاف ادعاي قبل از انتخاباتش كه بر ولايتمداري تأكيد داشت، رو در روي ولايت ايستاد و كشور را با اين ايستادگي در برابر ولايت با چالش و بحران روبه رو ساخت، اگر امام زنده بود با وي چگونه رفتار مي‌كرد؟

ج ـ حضرت امام خميني (ره) بارها بر اين نكته تأكيد داشتند كه ملاك حال فعلي افراد است. بر اين اساس حضرت امام خميني (ره)، يك ملاك اساسي را هم به همگان براي سنجش اين حال ارائه فرمودند كه به درد امروز ما مي‌خورد. ايشان مي‌فرمودند، اگر روزي دشمن از شما تعريف كرد، به خودتان شك بكنيد. ببينيد چه كاري كرده‌ايد كه به خاطر آن كار دشمن دارد از شما تعريف مي‌كند. از سال 1388 به اين طرف، رفتار آقاي موسوي، تعريف و تمجيدهاي دشمنان را در پي داشته، يا آنان را به خشم و غضب درآورده است؟ پاسخ خيلي روشن است. با وضوح در اين پاسخ، اگر امام (ره) زنده بود، با موسوي چگونه رفتار مي‌كرد؟

آيا اين دلايل مختصر، ما را به اين وادي جهت نمي‌دهد كه اگر امام (ره) زنده بود، موسوي حتي عمرش به پايان سال 1388 هم نمي‌رسيد؟

http://javanonline.ir/fa/news/758418

ش.د9404752