دولت اعتدال و برخي همراهان افراطي

پايگاه بصيرت؛ گروه سياست داخلي/ روزهاي راي اعتماد مجلس به وزراي پيشنهادي اولين آزمون جدي دولت يازدهم و طيف پيروز انتخابات در مواجهه با مخالفان خود بود. مخالفت برخي از نمايندگان با کليت کابينه و برخي از وزرا، بنا بر قانون مجلس و قواعد دموکراسي قابل پيش‌بيني بود، اما برخوردهاي اين ايام يک جريان سياسي با مخالفان نشان داد که پيش‌بيني دکتر حدادعادل درست از آب در آمده است که «گروهي در مجلس و بيرون از مجلس سعي دارند 49 و هفت دهم درصد از مردم را که به دکتر روحاني راي نداده‌اند افراطي جلوه دهند».
برخي از تيترهاي رسانه‌هاي اين جريان در اين ايام اين گونه است:
روزنامه شرق 22 مرداد: "تندروها همصدايي نيافتند"
روزنامه بهار 22 مرداد: "ترکان: تندروهاي مجلس ماهيت خود را نشان دادند"
اعتماد 22 مرداد: "اعتدال زير تيغ اتهام"
اعتماد 23 مرداد: "هياهوي تندروها و قاطعيت ميانه‌روها"
از اين گونه مطالب و با اين مضامين از سوي افراد حامي اين جريان، در سايت‌ها و روزنامه‌ها، بسيار منتشر شد تا شايد نشان از اين امر داشته باشد که انتقاد و مخالفت با دولت جديد هزينه سنگيني براي منتقدان و مخالفان خواهد داشت و آنها را جرگه افراطيون پيوند مي‌زند!
در اين ميان يادداشت آقاي ترکان در روزنامه شرق هم به نوع خود جالب توجه است که تلويحا از مردم خواست مذاکرات مجلس را ببينند و به هر نماينده‌اي که مخالف نظر آقاي ترکان مي‌انديشد، در دوره بعد به او راي ندهند! ايشان نوشته است: «براي محاسبه ميزان نزديکي نظرات نمايندگان با مردمي که به آنها راي داده‌اند، فکر خوبي است اگر از مردم عزيز کشورمان خواسته شود که فرمايشات نمايندگانشان را به دقت گوش کنند. اگر اين حرفها، حرف دلشان بود در دور بعدي هم دوباره به آنها راي مي‌دهند. اما اگر نظرات و حرفهاي برخي نمايندگان، حرف دل مردمي نيست که به آنها راي داده‌اند در دور بعد، در راي دادنشان تجديدنظر کنند. حق اين است که نمايندگان محترم مردم در مجلس شوراي اسلامي با وجدان بيدار و ظرفيتهاي علمي و تجربي خودشان در مسير عدالت و خواست مردم نظر داده و راي بدهند.» لب کلام آقاي ترکان اين است که افراد و نمايندگان بايد با دولت برخاسته از راي مردم هم نظر باشند. البته اگر اين سخن به معناي حمايت از دولت و پذيرش قواعد دموکراسي باشد، سخن شايسته‌اي است اما هنگامي که با عملکرد و سابقه اين ضميمه چنين سخني مي‌شود معناي ديگري مي‌دهد!»
اما در اين باره نکاتي وجود دارد:
اول- تعريف مفهوم اعتدال يکي از خواست‌هاي بر حق جامعه از رييس جمهور محترم است. يقينا کسي با اعتدال مخالف و موافق افراط نيست اما بايد مشخص شود حدود و ثغور اعتدال مورد نظر ايشان کجاست و خروج ازکدامين مرزها سبب افراط مي‌شود؟ اين مساله مهمي است که اگر درست تبيين نشود، همان بلايي که سر لفظ زيباي "اصلاحات" افتاد بر سر واژه "اعتدال" نيز خواهد آمد و ممکن است روزي دچار «اعتدال امريکايي» شويم و بسياري از ارزش‌ها را با نام افراط ناديده بگيريم. لذا به نظر مي‌رسد اولين اصل در اعتدال همان سخني است که رهبر معظم انقلاب اسلامي در مراسم تنفيذ رييس جمهوري نيز بيان کرده و خواستار تعریف واژه اعتدال شدند. لذا جا دارد رييس جمهور محترم به زودي به تبيين اين شعار زيباي خود بپردازد تا عده اي سازش و تسليم و تسامح در ارزشها و ... را اعتدال معنا نکنند و مخالفانشان را افراطي ننامند! امري که متاسفانه این روزها تا حدودي قابل مشاهده است.
دوم- دکتر حسن روحاني در زمان تبليغات رياست جمهوري تاکيد داشت با يک جناح نمي‌شود کشور را اداره کرد و چند صدايي و تحمل منتقد را يکي از اصول دولت تدبير و اميد مي‌دانست. آيا اينها فقط يک شعار براي بازگشت به قدرت بود يا اينکه اعتقاد واقعي ايشان است؟ اگر چنين است بايد نسبت سخنان طرفداران ايشان با اين شعار مشخص شود، به خصوص سخن شخصي مانند آقاي ترکان که از مشاوران ارشد ايشان است. آيا پس از هر انتخابات همه نهادها و افراد بايد براي تشکيل يک جناح به نفع رييس جمهور تلاش کنند؟ آيا 32 ميليون نفري که به هر دليلي به آقاي روحاني راي ندادند بايد به خاطر 18 ميليون راي، نظرشان را به آقاي روحاني نزديک کنند؟ يعني بعد از آنکه ايشان راي آورد مجلس و ساير نهادها و مردم بايد نظراتشان را با ايشان هماهنگ کنند و اگر نکنند افراطي محسوب مي‌شوند!؟
آيا قرار است با نام زيباي اعتدال هر منتقد را نامعتدل و افراطي معرفي کنيم و هر افراطي سابقه‌دار را چون همسو با رييس‌جمهور است معتدل بناميم؟ چگونه است برخي از همفکران، ياران و ژنرال‌هاي آقاي روحاني در سال‌هاي اخير شديدترين انتقادها و حتي توهين‌ها و اهانت‌ها را به رييس‌جمهور و دولت سابق بيان کرده‌اند، و امروز نظر نمايندگان مخالف راتاب نمي‌آورند؟! آيا رييس‌جمهور قبلي از راي اکثريت مردم برخوردار نبود؟ آيا آن زمان نیاز نبود برخي افراد خود را با راي مردم همسو کنند؟
مگر همين مجلس در راستاي وظايف قانوني‌اش دو بار سوال از رييس جمهور را کليد نزد؟ مگر همين مجلس در ماجراي وزارت ورزش فردي را که تخصص و سابقه ورزشي داشت، به خاطر نزديکي به يک تفکر در دولت وقت راي عدم اعتماد نداد؟ حال چطور شده اگر در همين مجلس حرف از فتنه و حمايت از سران فتنه مورد سوال قرار گيرد به افراطي‌گري تعبير مي‌شود؟ چطور اقدامات مجلس در برابر دولت قبلي انجام وظيفه قانوني مجلس و دفاع از حق ملت ناميده مي‌شود اما امروز مخالفت يک نماينده با دولت افراطي‌گري تعبير مي‌گردد!؟
به نظر آقاي روحاني بايد برخي اطرافيان خويش را به خويشتن داري و پايبندي به اعتدال و ميانه روي دعوت نمايد، وگرنه خيلي زود "دولت اعتدال" متهم به افراطي گري خواهد شد.