در دوره جنگ سرد ۷۰ هزار کلاهک هسته‌ای در اختیار چند کشور مجهز به تسلیحات هسته‌ای بود؛ اما به واسطه تلاش‌های بین‌المللی و ایجاد رژیم‌های کنترل تسلیحات، امروزه این تسلیحات محدودتر شده است
یادداشت: مؤسسه «صلح استکهلم» گزارشی درباره وضعیت تسلیحات هسته‌ای کشورهای مختلف
منتشر کرده است که نشان می‌دهد، در سال ۲۰۱۶، آمریکا، روسیه، انگلیس،
فرانسه، چین، هند، پاکستان، کره‌شمالی و رژیم صهیونیستی تقریباً ۴۱۲۰ سلاح
هسته‌ای و ۱۵ هزار و ۳۹۵ کلاهک هسته‌ای فعال دارند. بر اساس این گزارش،
آمریکا و روسیه که بزرگ‌ترین قدرت‌های هسته‌ای جهانند و بیش از ۹۵ درصد
کلاهک‌های هسته‌ای متعلق به این کشورهاست، همچنان در حال به‌روز کردن ظرفیت
هسته‌ای خود هستند. در بخش دیگری از این گزارش نیز آمده است، رژیم اشغالگر
صهیونیستی به تنهایی ۸۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد.
نکته جالب توجه
اینجاست که در دوره جنگ سرد ۷۰ هزار کلاهک هسته‌ای در اختیار چند کشور مجهز
به تسلیحات هسته‌ای بود؛ اما به واسطه تلاش‌های بین‌المللی و ایجاد
رژیم‌های کنترل تسلیحات، امروزه این تسلیحات محدودتر شده است.
نگاهی به
پیشینه سلاح‌های هسته‌ای نشان می‌دهد چند قدرت هسته‌ای وجود سلاح‌های
هسته‌ای را برای امنیت‌شان اساسی و حیاتی می‌دانستند. البته این کشورها با
تأکید بر معاهدات کنترل تسلیحات همواره تلاش داشته‌اند از اشاعه سلاح‌های
هسته‌ای در دیگر کشورها جلوگیری کنند، در عین حال همواره سعی کرده‌اند
توانمندی هسته‌ای خود را توسعه داده و به تولید انواع بمب‌های هسته‌ای
پیشرفته اقدام کنند.
این وضعیت در شرایطی است که قدرت‌های دارنده
زرادخانه‌های اتمی نه تنها خود را واجد شرایط مجهز شدن به چنین تسلیحات
مرگباری می‌دانند، بلکه جایگاهی برای خود تعیین کرده‌اند که اجازه داشته
باشند جلوی دستیابی بسیاری از ملت‌ها و کشورها را به فناوری صلح‌آمیز
هسته‌ای که مصارف گوناگون علمی، پزشکی، خدماتی، کشاورزی و... دارد، بگیرند.
نوع رویارویی غرب با برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران نمونه
بارزی از این سیاست دوگانه غرب است. البته این نگاه درباره همه کشورها
یکسان نیست و در مواردی می‌تواند استثنا شود که تجهیز آن کشورهای خاص هم به
نوعی در خدمت سیاست‌های نظام سلطه تعریف می‌شود.
