تبلیغ یا تخریب!

همیشه گفته‌اند اگر می‌خواهی چیزی را خراب کنی، بد از آن دفاع کن! یا در پوشش حمایت و تبلیغ آن چیز، انحرافی و مبتذل رفتار کن! همین کافی است تا به راحتی، یک موضوع فرهنگی‌ـ اجتماعی یا دینی با چالش مواجه شود و کم‌کم کار به جایی برسد که دیگر کسی برای آن مسئله فرهنگی یا دینی، تره هم خورد نکند یا حتی از آن متنفر شود. برای نمونه، اگر قرار باشد مسئله‌ای به نام «تدین» و افراد متدین و متشرع را بدنام کنیم، بهترین راه این است که با ظاهری متدین، رفتاری زننده و خارج از نزاکت اجتماعی مرتکب شویم! یا برای نمونه در فلان فیلم یا سریال به ویژه سریال به دلیل گستردگی و تنوع مخاطبانش، شخصیت چادری سریال را شخصیتی بداخلاق یا درگیر انواع بدبختی‌ها و تناقض‌ها نشان دهیم! از این دست مثال‌ها زیاد است، اما قاعده و روش کار همان است که گفته شد؛ از یک موضوع خوب و متعالی، یا بد دفاع کن یا در پوشش آن، زننده رفتار کن تا به سرعت وجهه آن جایگاه یا تفکر در اجتماع مخدوش شود. حالا این شده حکایت برخی صفحات اینستاگرامی که به اسم تبلیغ محصولات حجاب و عفاف، به راحتی و ظرافت نه تنها «چادر» به عنوان حجاب برتر را وهن می‌کنند که حتی از خجالت اصل «حجاب و حیا» هم در می‌آیند.

تبلیغ یا تخریب حجاب؟!

هرکسی که به برخی از این پیج‌های اینستاگرامی سر زده باشد، با هشتگ‌های «#من‌ـ حجاب‌ـ را‌ـ دوست‌ـ دارم» یا «من‌ـ چادرـ‌ را‌ـ دوست‌ـ دارم» مواجه می‌شود که در فیلم‌ها و عکس‌های آنها، زنان و دختران جوان غالباً با آرایش‌‌های غلیظ و با حرکات عشوه‌گونه‌ای که کمترین نسبتی با مسئله وقار و حیای زن و دختر ایرانی ندارد، فلان مدل چادر یا روسری را تبلیغ می‌کند.

مسئله وقتی تلخ‌تر و البته مشکوک‌تر می‌شود که برخی از این مدل‌های مثلاً مذهبی و محجبه، در قالب ویدئوموزیک و با حرکات عجیب و غریب‌تر، مدل‌های مختلف پوشش اسلامی و متعالی را تبلیغ می‌کنند! حالا کافی است، دختر نوجوان یا جوانی که درباره لزوم یا عدم لزوم «حفظ حجاب» یا درباره «برتر بودن» چادر در بین پوشش‌های مختلف، مردد است و هزاران علامت سؤال در ذهنش دارد، با این صفحات مشکوک مواجه شود؛ کاملاً روشن است که چه ذهنیت و باوری نسبت به حجاب و هنجارهای مذهبی پیدا می‌کند!

هدفی که زیر سؤال می‌رود

فلسفه «حجاب» چیست؟ این سؤالی است که ممکن است برای هرکسی پیش بیاید و سؤال دقیق و مهمی هم هست. خداوند مهربان در قرآن کریم، در لابه‌لای توصیه‌هایی که به زنان پیامبر(ص) و مؤمنان می‌کند، فلسفه و هدف از رعایت حجاب و انتخاب پوشش مناسب را هم ترسیم می‌کند. آنجا که (نقل به مضمون) می‌فرماید: «ای پیامبر؛ به زنان مؤمنین بگو در مواجهه با مردان نامحرم، لحن صدای خود را طوری نرم و نازک نکنند که آدم‌های بیمار در آنها طمع کنند.» یا اینکه «زنان مسلمان، خودآرایی‌های عصر جاهلیت را کنار بگذارند...» همه اینها نشان می‌دهد، حجاب برای حفظ شخصیت و کرامت انسانی زن مسلمان در جامعه است تا به او، به چشم یک انسان متعالی نگاه شود که مکمل شخصیت مرد است و حتی از دامن او مرد به معراج می‌رود، نه به منزله ابزاری برای هوسرانی و لذت‌جویی مردان بیماردل و فاسد.

وقتی زنان و مردان‌ـ به ویژه زنان با توجه به زیبایی‌های خدادادی‌شان و آسیب‌پذیری بیشتری که نسبت به مردان دارند‌ـ با پوشش مناسب در جامعه و در محیط درس و کار و تفریح حضور یابند، هم سلامت جسمی و روحی آنها محفوظ می‌ماند و هم اینکه دیگر کسی به فکر سوء‌استفاده از آنها نمی‌افتد؛ بنابراین، محیط چنین جامعه‌ای، فقط محیط کار و پیشرفت و تعالی خواهد بود، نه محیط حاشیه و دردسر.

حالا اگر قرار باشد، افرادی نه با ظاهر بی‌حجاب و بدحجاب که با ظاهر مذهبی و به صورت هدفمند، رفتارهایی از خود بروز دهند که نه تنها حرمت «چادر» را می‌شکند، که حتی به تدریج حداقل‌های «حجاب و حیا» را هم به چالش می‌کشد، عقلاً و منطقاً نمی‌توان و نباید در برابر آنها کوتاه آمد و به سادگی و خوش‌خیالی از کنار آنها گذشت؛ البته اگر کسی ناخواسته چنین رفتاری می‌کند بحث او جداست، اما صحبت بر سر همان صفحات مجازی است که گویا از یک جای خاص آب می‌خورند و حالا این وظیفه نهادهای مسئول است که آن جای خاص یا جاهای خاص را پیدا کنند.

مرکز ملی فضای مجازی، وزارت ارتباطات، نیروی انتظامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا هر نهاد دیگری، فرقی نمی‌کند؛ باید هوشیار باشیم چرا که عده‌ای خیلی هنرمندانه و البته با روشی متفاوت، در حال نهادینه کردن ابتذال در جامعه هستند.