ادب رقابت آیین گفتگو و انصاف در نقد

بصیرت: در دنیایی که به تعبیر ژان بودریار تصویر، واقعی تر از واقعیت است واقع نمایی بسی دشوار می نماید. در “رژیم تصورات” کتاب وانمایی های بودریار، پروپاگاندای تبلیغاتی بی رحمانه شخصیتها را ترور می کند و هیچ ردپا و اثر انگشتی از خود به جا نمی گذارد.‌
در این دهشتکده عصر ارتباطات که برای تسخیر افکارعمومی توسل به هر نوع از ادوات جنگ روانی اعم از تحریف واقعیات، شایعه، اغراق، تفرقه، فریب، ترور شخصیت به اشتباه مجاز شمرده می شود گریز جوانمردانه از منفی گرایی و رویکرد به رقابت سیاسی و تبلیغاتی مثبت تنها با ترجیع بند تقوای سیاسی میسر است.‌دکتر محمود احمدی نژاد که امروز به عنوان نماینده گفتمان مسلط در جامعه، نامزد انتخابات ریاست جمهوری دهم شده است با اظهارات خود در روز ثبت نام افق جدیدی را پیش روی رقابتهای انتخاباتی در ایران گشود که از جنس استعلایی و پاک مردمسالاری دینی است. تقوای سیاسی حکم می کند که ادب رقابت، بایسته های حاکم بر گفتگو و دیالوگ های سیاسی و در نهایت نقد پذیری و انصاف در نقد بر فضای انتخابات مختلف نظام مردمسالاری دینی حاکم باشد.‌
ادب رقابت
دکتر محمود احمدی نژاد پس از ثبت نام در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به همه هواداران و حامیانش اعلام کرد “ کسی حق ندارد در انتخابات آتی به نام طرفداری از من به دیگری تعرض کند.” وی با تاکید بر اینکه همه باید کمال ادب و احترام را در انتخابات رعایت کنند تصریح کرد:” اخلاق انتخاباتی یک اصل است و کسانی که می خواهند مرا به مردم معرفی کنند فقط عملکردها را آن هم در صورت ضرورت بگویند.” احمدی نژاد که به خوبی می داند گسست ها و پیوستهای رقابت سیاسی در ایران مایه قبض و بسط ساختاری نظام اسلامی نیست و بن مایه های مردمسالاری دینی بسیار مرصوص است به منظور کنترل قطار سمپاتها و طرفداران که امکان تندروی و افراط آنها خواسته یا ناخواسته محتمل است، پیشاپیش ترمز قطار را می کشد. چرا که اگر نامزدی کانون بی اخلاقی و خشونت باشد این رویکرد در بین طرفداران با عمق و دامنه بیشتر اشاعه می یابد و انتخابات به جای آنکه بزنگاه رقابت برنامه ها برای اداره کشور باشد به یک فضای ستیزآلود و آنتاگونیستی تبدیل می گردد که هیچ حاصلی برای دولت و مردم نخواهد داشت.‌
انصاف در نقد
نقد، یکی از روش های مهم به منظور ارزیابی مفاهیم، پدیده ها و داده های مختلف در فرایند تولید و آفرینش است و ظرفیت نقدپذیری یک ارزش است. انتخابات به عنوان متداول ترین صورت مشارکت سیاسی عرصه شناسایی نقاط قوت و ضعف منتخبین ملت است. احمدی نژاد در روز ثبت نام گفت:”کسی حق ندارد در برابر انتقادات درست و بیان برخی ضعف‌های طبیعی یا غیر طبیعی مقاومت کند.”این رویکرد اصولگرایانه احمدی نژاد نشان دهنده افزایش ظرفیت نقدپذیری دولت نهم است. وی می پذیرد که در عملکردش کاستی ها و نقصهایی نیز وجود داشته اما انتخابات را مجال و فرصت مناسبی برای شناسایی این ضعفها تلقی می کند.
چنانچه وی پیروز انتخابات دهم باشد این کاستی ها را جبران می کند و چنانچه نامزد دیگری گوی اقبال عمومی را از دستان احمدی نژاد برباید وی بر این نقاط ضعف واقف می گردد. یکی از برکات اصولگرایی دولت نهم در چهار سال گذشته این بوده که خودش را زیر چکش نقد منتقدین قرار داده و از انتقادات سازنده استقبال کرده است. نوعا اعتقاد بر این است که نقد هر دولت مستلزم خوانش تحلیلی و فارغ از جانبداری های سیاسی و جناحی رویکردها و عملکردها است. دولتهای پس از انقلاب عموما در معرض نقد یک یا دو جریان عمده رقیب و منتقد بوده اند. دولت میرحسین موسوی مورد نقد جریانی در کشور بود که به جریان فقاهتی موسوم بود و دغدغه اسلامی شدن هندسه رفتاری دولت را داشت. دولت هاشمی زیر چکش نقد چپ ها و گروهی از اصولگرایان بود. خاتمی و دولتش را اصولگرایان نقد می کردند و دعوا بر سر دور شدن دولت هفتم و هشتم از آرمانها و ارزشهای انقلاب بود. اما در دولت نهم دامنه منتقدین به مراتب متفاوت و وسیع تر از دولتهای پیشین بود. اگر در دولتهای گذشته نقدها به یک یا دو ضلع رقابت در کشور معطوف می شد اما این دولت در معرض نقد تمام هشت ضلعی بود که در انتخابات نهم ریاست جمهوری شرکت کردند.‌
ظ‌آیین گفتگو
دیالوگ های سیاسی در ایام انتخابات که در پیوند مستمر با تبلیغات منفی و مثبت نامزدها جریان می یابند در صورتی که آیین گفتگو را رعایت کنند می تواند به ارزیابی و قضاوت دقیق رای دهندگان از برنامه ها و عملکردهای کاندیدا ها کمک کند.‌
احمدی نژاد و دولتش امروز یک رساله دکتری در دست دارند که چهار سال برای آن شبانه روز تلاش کرده اند.انتخابات جلسه دفاعیه از این رساله است. نامزدها و نخبگانی که در ستادهای آنها فعالیت می کنند با طرح پرسش های جدی دولت را به دفاع و ارائه عملکردش وا می دارند و این در نهایت مردم هستند که به دفاعیه و رساله دولت نمره قبولی یا مردودی می دهند.‌
امروز رساله چهار ساله رئیس جمهور زیر عینک ریزبین و استادانه افکار عمومی است. گارد دفاعیه دولت این است که نخبگان ضعفها را بگویند تا دولت آنها را شناسایی کند ولی در کنارش از نقاط قوت و دستاوردهایی نظیر تعمیق گفتمان امام(ره) و انقلاب، کارنامه پیشرفت کشور در 4 سال گذشته، عدالت گستری و توزیع عادلانه ثروت و امکانات و ... نیز غفلت نکنند.
کلی گویی و طرح شعارهای بی مبنا هیچ کمکی به گفتمان عدالت و پیشرفت نمی کند. واقعا سوال برانگیز و مشمئزکننده است که چگونه برخی نامزدهای محترم با توسل به پروپاگاندای تبلیغاتی و جدیدترین متدهای جنگ روانی بی محابا مدعی می شوند که کشور بر لبه پرتگاه قرار دارد و یا اینکه برای کشوراحساس خطر می کنند.‌
مگر زمانی که حضرت امام خمینی(ره) رحلت کردند کشور بر لبه پرتگاه قرار گرفت و یا وقتی 72 نفر از مسئولان بلندپایه کشور در 7 تیر 1360در یک آن به شهادت رسیدند برای کشور کسی احساس خطر کرد و یا اینکه در 8 سال جنگ تحمیلی مگر نظام اسلامی بر لب پرتگاه بود. امروز چه اتفاقی افتاده است که برخی با اغراق مدعی اند وضعیت کشور حساس و بر لبه پرتگاه قرار دارد.
آیا چیزی به جز عزت بی سابقه جمهوری اسلامی در عرصه بین المللی وجو دارد که امروز جمهوری اسلامی را به یک ابرقدرت منطقه ای تبدیل کرده است. آیا به غیر از این است که کارنامه درخشان پیشرفت و عدالت در کشور چشم جهانیان را خیره کرده است. ورود به باشگاه هسته ای جهان، ورود به جمع چند کشور دارنده تکنولوژی هوافضا، حجم بی سابقه فعالیتها و اقدامات عمرانی، جهش شاخص توسعه انسانی، افزایش سرمایه های اجتماعی و کاهش فاصله دولت-ملت، رویکرد همه جانبه دولتمردان برای خدمت به محرومین و دهک های پایینی جامعه و...‌
در انتخابات دهم اگر می خواهیم بر کیفیت مردمسالاری دینی در ایران بیفزاییم باید ادب رقابت، آیین گفتگو و انصاف در نقد را پاس بداریم.