با این حال، صحنه سیاست کشور، عرصه مواجهه با واقعیت‌های سختی است که هر روزه مردم و کشور با آن‌ها مواجه هستند. مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی داخلی در کنار وضعیت حساس منطقه و جهان، موضوعاتی است که پرداختن به آن‌ها و تلاش برای دستیابی به بهترین نتایج در آن‌ها، نیازمند کابینه‌ای قوی، دلسوز و کارآمد است که بتواند در هماهنگی با یکدیگر و با سایر ارکان حاکمیت، به سوی حل مسائل و مشکلات به پیش رود. با این حال، خبر‌های منتشره و برخی مجادلات رسانه‌ای شده چهره‌های سیاسی نزدیک به آقای پزشکیان، از همین ابتدا، نگرانی‌هایی درباره وضعیت کابینه پیشنهادی را به وجود آورده است. در این باره توجه بیشتر به برخی نکات می‌تواند برای رئیس‌جمهور منتخب راهگشا باشد:
- توجه به توصیه‌های رهبر معظم انقلاب در انتخاب اعضای کابینه از مهم‌ترین ملاحظاتی است که می‌تواند به رئیس‌جمهور منتخب برای موفقیت در این مسیر کمک قابل توجهی بکند و این انتظار هم به طور ویژه از ایشان می‌رود، به خصوص شخصیت و مواضع آقای پزشکیان نشان‌دهنده علاقه وی به انقلاب اسلامی و تعلق خاطر ویژه به رهبر معظم انقلاب است. این صراحت در ابراز تعلق خاطر به انقلاب اسلامی و رهبر معظم انقلاب، مسئولیت آقای پزشکیان در توجه به توصیه‌های رهبری و توجه به گفتمان انقلابی ایشان را دوچندان می‌کند. توجه به تشکیل کابینه‌ای متشکل از افراد مؤمن، کارآمد، انقلابی، امیدوار به آینده، مشهور به پاکدستی و صداقت، دارای نگرش ملی و برخوردار از اعتقاد عمیق به جمهوری اسلامی برای پیشبرد مسائل کشور و مردم از جمله توصیه‌های اخیر رهبر معظم انقلاب در مورد شاخص‌های انتخاب اعضای کابینه هستند که انتظار می‌رود آقای پزشکیان توجه ویژه به آن‌ها داشته باشد. 
- از جمله مهم‌ترین وعده‌های انتخاباتی آقای پزشکیان، ایجاد اجماع ملی در همه عرصه‌ها و توجه به آن در حل مسائل کشور بود. از این رو، توقع می‌رود که ایشان با عطف توجه به این وعده، تلاش کند هرچه بیشتر از چهره‌های برچسب خورده سیاسی و جنجالی فاصله بگیرد و از چهره‌های با نگرش ملی و مردمی از طیف‌های مختلف سیاسی استفاده کند، به خصوص که ایشان بار‌ها و حتی در سخنرانی اخیرشان هم تأکید کردند که مملکت با یک جناح اداره نمی‌شود. این را اگر در کنار این نکته در نظر بگیریم که رئیس‌جمهور منتخب، رأی اکثریت قاطع را هم کسب نکرده و جمعیت کثیری از مردم به نگرش دیگری رأی داده‌اند که فاصله کمی از لحاظ آرا با وی داشته است، ضرورت توجه به خواسته‌ها و ملاحظات این بخش از مردم نیز برای ایجاد اجماع دوچندان می‌شود. 
- در روز‌های اخیر با برخی توئیت‌های منتشر شده از سوی چهره‌های نزدیک به رئیس‌جمهور منتخب، این تلقی ایجاد شده که کشمکش سنگینی بر سر انتخاب اعضای کابینه در شورای راهبری تعیین شده برای این امر وجود دارد. بخشی از سخنان تلویزیونی رئیس این شورا نیز از سوی بخشی از مردم مغایر با عدالت و عقلانیت و وهن دین رسمی کشور تلقی و با واکنش‌های منفی در جامعه مواجه شد. امروز مهم‌ترین وظیفه رئیس‌جمهور منتخب، چینش کابینه است. موضوعی که سرنوشت مسائل اجرایی کشور را طی چهار سال آینده تعیین می‌کند و اثر آن قطعاً طولانی‌تر خواهد بود. توجه به این مسائل، ضرورت تمرکز مستقیم شخص پزشکیان در موضوع انتخاب اعضای کابینه بر اساس معیار‌های مورد توجه خود ایشان اعم از تحقق اجماع ملی، توجه به حق و عدالت، پایبندی به دیدگاه‌ها و شاخص‌های اعلامی رهبر معظم انقلاب و معتقد به انقلاب اسلامی و توانمندی و کارآمدی در حل مشکلات و مدیریت مسائل و معیار‌هایی از این دست را یادآور می‌شود. 
- سخنان اخیر رئیس‌جمهور منتخب مبنی بر اینکه «به هرکس می‌گویم آدم معرفی کنید، همه افراد خودشان را معرفی می‌کنند و مملکت با یک جناح اداره نمی‌شود!» نشان‌دهنده وضعیت نه چندان مطلوب شورای راهبری در مأموریت محوله و نیز سهم‌خواهی‌ها و زیاده‌خواهی‌هایی است که آقای پزشکیان در چینش کابینه با آن مواجه است. در صحنه قدرت سیاسی، طبیعی است که جریانات و افراد به دنبال سهم بیشتری از قدرت باشند، ولی این وظیفه رئیس‌جمهور است که با مدیریت درست، مانع از زیاده‌خواهی‌ها شود و صرفاً کابینه‌ای بر اساس کارآمدی و پایبندی به اصول اعلامی خود تشکیل دهد. این موضوع علاوه بر نشان دادن مجدد ضرورت نقش‌آفرینی مستقیم خود رئیس‌جمهور منتخب و تمرکز بر این موضوع از سوی وی، بر ضرورت هوشیاری وی در مدیریت این جریانات زیاده‌خواه و قدرت‌طلب برای رسیدن به کابینه‌ای سالم، کارآمد و ملتزم به شاخص‌های ذکر شده تأکید می‌کند. 
امروز رئیس‌جمهور منتخب بالاترین حمایت ارکان حاکمیتی را دارد و دیدار‌ها و اعلام حمایت‌های مختلف، این واقعیت را نشان می‌دهد. مردم نیز چه آنان که به وی رأی داده‌اند و چه کسانی که به رقبای وی رأی داده‌اند حامی ایشان بوده و آرزوی موفقیت دولت جدید را دارند. رهبر معظم انقلاب نیز بار‌ها حمایت خود را از ایشان اعلام کرده و صراحتاً موفقیت و پیروزی رئیس‌جمهور منتخب را «پیروزی همه ما» [ملت و قوای دیگر]دانستند و مجلس را به کار فوری «رأی به کابینه‌ای که آقای پزشکیان حفظه‌الله ارائه خواهند کرد» فرمان دادند. 
اداره قوه اجرایی کشوری به وسعت ایران و نظامی برآمده از انقلاب اسلامی که وضعیت آن، نه فقط بر ملت ایران، بلکه بر سرنوشت منطقه و جهان تأثیر فراوان دارد و امروز در تراز یک قدرت جهانی به بازیگری اصلی در صحنه جهان تبدیل شده است، بسیار جدی‌تر و سخت‌تر ومسئولیت‌آورتر از آن چیزی است که تصور می‌شود. ایران اسلامی ماحصل خون دادن‌ها و خون دل خوردن‌های مردان و زنان بسیاری است و آن چیزی که امروز به دست ما رسیده، آسان به دست نیامده است. وظیفه همه ما کمک به رئیس‌جمهور منتخب است ولی انتظار می‌رود رئیس‌جمهور منتخب نیز بهترین عملکرد را در انتخاب کابینه‌ای انقلابی و کارآمد برای تحقق اصول اعلامی خود داشته باشد.

افزایش نشاط اجتماعی با همدلی میان دولت و مجلس

علیرضا سلیمی

رهبر انقلاب چند روز پیش در دیدار نمایندگان مجلس دوازدهم بر ضرورت همدلی‌ها میان نمایندگان و رئیس‌جمهور منتخب تاکید کردند.

جمهوری اسلامی از ظرفیت‌های مختلفی در حوزه‌های گوناگون برخوردار است و هر کدام از قوای کشور برای حل مشکلات کشور توانمندی‌های مناسبی دارند. طبعا همراهی، همگامی و همدلی بین مجموع این ظرفیت‌ها بسیار کارساز خواهد بود. زمینه این همکاری مبتنی بر یک هم‌افزایی است و هرچقدر میان دولت و مجلس این هم‌افزایی‌ها و همکاری‌ها بیشتر باشد ثمره شیرین آن را مردم عزیز ایران خواهند چشید. شرایط امروز جامعه ما و همچنین وضعیت ویژه‌ای که جمهوری اسلامی در سطح ملی و بین‌المللی دارد، هر عقل سلیمی را به این نتیجه می‌رساند که ما هیچ فرصتی برای اصطکاک و سنگ‌اندازی در برابر کار‌ها نداریم، چون نتیجه این چالش حتما باعث تحلیل نیرو‌ها و تضعیف توانایی‌ها و توانمندی‌ها در بین نیرو‌های انقلاب و عناصر کارساز نظام جمهوری اسلامی خواهد شد.
نکته دیگر این‌که هر اندازه که میان دولت و مجلس و سایر دستگاه‌ها همراهی و همدلی برقرار باشد و مشکلات کشور براساس هم‌افزایی و افزایش تعاملات میان قوا رفع شود کشور به سمت ترقی و پیشرفت حرکت خواهد کرد و طبیعی است که اگر چنین اتفاقی بیفتد فضای جامعه توأم با آرامش و امنیت خواهد شد. افراد جامعه وقتی ببینند که تلاش برای رفع مشکلات و موانع و بهبود وضعیت کشور بیشتر شده و همراهی‌ها باعث کاهش آلام مردم باشد، حتما به آینده امید بیشتری پیدا خواهند کرد. فضای آرامی که به واسطه همدلی میان دستگاه‌ها و نهاد‌های کشور به‌ویژه دولت و مجلس شکل بگیرد، زمینه بروز نشاط اجتماعی و افزایش امید به آینده را فراهم خواهد آورد.
نکته دیگر آن‌که وحدت، همدلی، هم‌افزایی و انسجام میان قوا علاوه بر این‌که باعث ایجاد یک آرامش روانی در سطوح مختلف جامعه خواهد شد، پیامد مهم آن این خواهد بود که دشمنان و معاندان نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران هم که تاکنون چشم طمع نسبت به گسترش اختلافات داخلی میان مدیران و کارگزاران کشور داشته و همچنین در پی آن هستند تا میان مردم و نظام جمهوری اسلامی اختلاف بیندازند و باعث شکاف اجتماعی شوند، حتما نسبت به ادامه این روند ناامید خواهند شد و چشم طمع آن‌ها برای آسیب‌رساندن و ضربه‌زدن به منافع ملی ایران کور خواهد شد.

رسانه، ارتباطات و اطلاع رسانی در عصر پزشکیان

هوشمند سفیدی

یکی از ضعف های چشمگیر دولت ها جمهوری اسلامی در ایران، ضعف اطلاع رسانی بوده است؛ به گونه ای که حتی مقام معظم رهبری طی سالهای متمادی، از دولت نهم تا سیزدهم، از این ضعف انتقاد کرده اند.
این ضعف در حالی بروز می کند که برخی عصر حاضر را “عصر رسانه”، “عصر روابط عمومی” و “عصر فضای مجازی” نامگذاری کرده اند که درواقع، گویای اهمیت ارتباطات اجتماعی در پیشبرد اهداف سیاست داخلی و دیپلماسی دولت بوده، و نیز مبین تأثیرگذاری این عناصر در شکست یا توفیق یک دولت است.
در یک نگاه ساده، امروز رادیو و تلویزیون (شبکه های مختلف رادیویی و تلویزیونی) خبرگزاری‌ها، سایت ها، رسانه های اجتماعی و رسانه های مکتوب، مجموعه قدرتمندی را شکل می دهند و قدرت رسانه را – که در شکل دهی افکار عمومی متجلی می یابد – قوه چهارم مطرح می کنند. ناگفته پیداست که اگر یک دولت مثل دولت پزشکیان بتواند در قالب برنامه جامع ارتباطات اجتماعی بهره برداری بهینه ای از این ظرفیت بکند، و آن را در مسیر صحیح اطلاع رسانی، اطلاع‌یابی و سایر نقش های رسانه ای و ارتباطی قرار دهد و با رویکرد همکار و هم پیمان به رسانه ها نگاه کند و با آن ها وارد تعامل شود، می تواند در زمینه و بسترسازی فعالیت های اجرایی، گام های مهمی را بردارد. البته استفاده شایسته و خردمندانه از ظرفیت رسانه های دولتی نیز در این مسیر حائز اهمیت است.
به یقین، یکی از بازیگران مهم عرصه ارتباطات اجتماعی، دفاتر و واحدهای روابط عمومی هستند که هم باید در استفاده بهینه از ظرفیت های رسانه ای، نقش آفرینی مناسبی را داشته باشند و هم در انعکاس درخواست های مردم و تأمین محتواهای رسانه ای، توانمند و موثر عمل کنند.
براین اساس، سیاستگذاری ارتباطی و رسانه ای هر دولتی، یکی از وظایف اساسی دولت ها را تشکیل و نباید از آن غافل شد.
این مسئولیت در دولت پزشکیان که طی روزهای آتی از آن رونمایی خواهد شد، وظیفه ای بس خطیر بحساب می اید و باید دید آیا برای اولین بار در دولت های جمهوری اسلانی ایران، عزم راسخ، برنامه عمل لازم و بازیگران توانمند برای ایفای این مسئولیت به کار گرفته می شوند یا نه.
در دوره دولت های گذشته، دولت جناب آقای خاتمی، “دولت پاسخگو” نامیده شد و تلاش شد تا وضعیت مناسبتری برای تکریم و پاسخگویی به افکار عمومی شکل می گیرد، امروزه با توجه به رشد شتابان عرصه ارتباطات اجتماعی و ظهور رسانه های جدید به ویژه رسانه های اجتماعی، دولت چهاردهم، مسئولیت بزرگی را در این زمینه به دوش دارد. به طور کلی، یکی از ویژگی های نظام های سیاسی مردم سالار، توانایی پاسخگویی آن ها در قبال عملکرد خود در برابر مردم و رسانه هاست و باید زبان رسا، چشم بینا و گوش شنوایی در برابر مردم داشته باشد.
برای تحقق این خواسته ها، سرمایه گذاری رسانه ای، یک امر ضروری بحساب می آید و باید پذیرفت هرگونه هزینه ارتباطی، رسانه ای و روابط عمومی، قطعاً یک سرمایه گذاری ماندگار به حساب می آید.
خوشبختانه این توجه در سند چشم انداز که جناب آقای دکتر پزشکیان آن را سرلوحه عمل خود قرار داده اند، لحاظ شده و در آن، “رسانه ، بستر ساز توسعه همه جانبه کشور و همراه کننده راه رشد و بسط اخلاق، معنویات و ارزش های دینی در جامعه” توصیف شده است.
ذکر این نکته نیز ضرورت دارد دولت پاسخگو باید بستر آگاهی مردم از امور را فراهم سازد، چنین بستری خود شفافیت ساز بوده و می تواند در ایجاد عدالت رسانه ای موثر باشد. دولت باید زمینه برچیدن بی عدالتی رسانه ای و ارتباطی را که محصول نابرابری و شکاف در آگاهی است، برچیند و نهایتاً بتواند همه این نقش ها را در قالب نظام ارتباطی یکپارچه خود منظور کند.
دولت آقای پزشکیان اگر این اقدامات را سرلوحه برنامه های خود قرار دهد، دولتی پاسخگو، شفاف، اطلاع رسان، اطلاع یاب و پیشرو در زمینه سرمایه گذاری ارتباطی خواهد بود و از توانایی های کافی در این زمینه برای مقابله با تندرویان داخلی و بدخواهان خارجی بهره مند خواهد شد و گام مهمی را برای بازگشت مرجعیت رسانه ای به داخل برخواهد داشت.

درباره واردات گاز و فرصت‌های پیش‌رو

علی وکیلی

این روزها بحث واردات گاز از روسیه مسئله روز ما شده است و عده‌ای آن را تقبیح و عده‌ای آن را تشویق می‌کنند. عده‌ای داشتن اولین یا دومین ذخایر گاز دنیا را بهانه این می‌دانند که چرا باید گاز وارد کرد. بله، اگر گاز وارد کنیم و آن را بسوزانیم، کاملا درست است. تقاضای خانگی برای گاز به صورت وحشتناکی بالا رفته، چه به صورت مصرف مستقیم و چه به صورت مصرف بی‌رویه برق. 

آنچه مسلم است، این است که با این مسائل حساس بازی نکنیم. سرنوشت کشور را نمی‌توان به بازی کودکانه تبدیل کرد و حب و بغض‌ها از همدیگر را مستمسک کینه‌ورزی‌ها کنیم. بیاییم از این فرصت طلایی حداکثر بهره‌برداری را بکنیم. 

ناترازی انرژی دست خودمان است. به‌راحتی می‌توان آن را حل کرد، به شرطی که بخواهیم و اراده کنیم.

یک. آمار شهدای غزه در آستانه ۴۰ هزار نفر قرارگرفته است. بیش از دو برابر این تعداد یعنی حدود ۹۰ هزار مجروح، هزاران مجروح بدحال، صدها مفقود و چند میلیون گرسنه و آواره، تابلوی تمام نمای جنایات و نسل‌کشی بزرگی است که به دست شیطان‌صفتان صهیونیست در غزه در حال وقوع است.
دو. عجیب و معجزه‌آسا است که غزه و ملت مظلوم فلسطین ابدا نشکسته است. نه‌تنها اهداف اعلامی صهیونیست‌ها یعنی کوچاندن اجباری مردم و نابودی حماس محقق نشده، بلکه هیچ صدایی از سوی فلسطینیان و به‌ویژه اهالی غزه مبنی بر پشیمانی از حماسه ۱۵ مهر شنیده نشده است. امپراتوری رسانه‌ای حامی صهیونیسم آرزو دارد چند گروه و حتی چند نفر از اهالی غزه مقابل دوربین‌ها حاضر شوند و چیزی علیه قرائت‌های رسمی ملت فلسطین بگویند و هرچه بیشتر می‌جوید کمتر می‌یابد.
سه. غزه روزبه‌روز زندان و بلکه قتلگاه تنگ‌تری برای فلسطینیان می‌شود، همان‌طور که دنیا هرروز زندان تنگ‌تری برای اسرائیلی می‌شود. پلیس و سرویس‌های امنیتی آمریکا از ترس تجمع و اعتراضات مخالفان اسرائیل، برای سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکا، تدابیر ویژه تدارک دیده‌اند و برخی مراجع رسمی، اعلام کرده‌اند پلیس فرانسه قادر به حفظ جان نمایندگان رژیم صهیونیستی در المپیک پاریس نیست.
چهار. افکار عمومی جهان، روزبه‌روز نسبت به جنایات اسرائیل رادیکال‌تر می‌شود و جامعه مسلمان، از ایده‌هایی چون دو دولتی عبور کرده و کاملا مهیای نابودی قطعی اسرائیل است. علاوه بر این، حتی دولت‌های نزدیک به آمریکا همچون ژاپن نیز اعلام کرده‌اند که در حال بررسی طرح‌هایی برای مسدود کردن اموال صهیونیست‌ها در کشور خود هستند.
پنج. مقاومت سخت در برابر رژیم کودک کش نیز، هرروز تشدید می‌شود. طی همین چند ماه از خاک ایران، فلسطین، لبنان، یمن، عراق و سوریه علیه اسرائیل اقدام نظامی صورت گرفته است. چنین جبهه یکپارچه و مستحکمی در تمام طول موجودیت ننگین اسرائیل از ۱۹۴۸ تاکنون بی‌سابقه است.
شش. مهم‌ترین دستاورد ماه‌های اخیر که البته به قیمت خون هزاران بی‌گناه حاصل‌شده، پررنگ شدن دوقطبی و روشن شدن صحنه است، یک‌سو اسرائیل است و متحدان غربی و بمب فسفری و سلاح غیرمتعارف و وحشی‌گری، سوی دیگر مظلومیت و تلاش برای نجات و کودک و بیمارستان‌های منفجرشده. روشن شدن صحنه دستاوردی بزرگ و بلکه بزرگ‌ترین دستاورد تاریخ مقاومت است. آری، فلسطین امروز، مسئله اول جهان اسلام و بلکه کل جهان است

کنگره با دست‌های خون‌آلود

مهدی بختیاری

سفر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیــر رژیـم صهیونیستی به آمریکا به منظور دیدار با جو بایدن، رئیس‌جمهور این کشور، بار دیگر این اصل خدشه‌ناپذیر را یادآوری کرد که آمریکا هیچگاه نه می‌خواهد و نه اساسا می‌تواند - به ‌رغم موضع‌گیری‌های ظاهری آن هم در موارد معدود- دست از حمایت از این رژیم بردارد. ایالات متحده آمریکا از دهه 70 میلادی به اصلی‌ترین حامی رژیم صهیونیستی تبدیل شد و از آن تاریخ (بویژه بعد از جنگ یوم ‌کیپور) این آمریکا بود که چه به لحاظ اقتصادی، چه نظامی و تجهیزاتی و چه سیاستی و دیپلماتیک، از این رژیم در برابر همه خطراتی که او را تهدید می‌کرد، حمایت کرده است. دلایل این حمایت همه‌جانبه – به رغم هزینه‌هایی که برای آمریکا دارد - شامل موارد متعددی می‌شود از جمله اینکه حمایت از اسرائیل جزئی از هویت سیاست خارجی آمریکاست و اساسا دولتمردان آمریکا امکان و اجازه این را که دست از حمایت از این رژیم بردارند ندارند. برای همین است که اگرچه این کشور در مواردی سعی کرده جلوی تندروی‌های دولتمردان اسرائیلی را در موارد مختلف (نظیر حمله به ایران) بگیرد اما بارها نشان داده شده حتی در صورت نافرمانی صهیونیست‌ها از توصیه‌های آمریکایی‌ها، باز هم ایالات متحده هر آنچه در توان داشته باشد برای حفاظت از این رژیم نامشروع به‌کار خواهد گرفت که آخرین مورد آن، همین جنگ غزه است که اکنون حدود ۱۰ ماه از آغاز آن می‌گذرد. آمریکایی‌ها بارها در خلال همین جنگ با برخی تصمیمات رژیم صهیونیستی مخالفت کردند اما هیچگاه پل هوایی میان آمریکا و این رژیم برای انتقال هزاران تن تسلیحات و بمب‌های سنگین برای از بین بردن زیرساخت‌های نوار غزه را قطع نکردند. دولت فعلی آمریکا روابط صددرصد مطلوبی با دولت نتانیاهو ندارد و حتی حاضر نیست در آستانه انتخابات پیش رو هزینه‌ای گزاف در حمایت از اسرائیل - بویژه در این مقطع که با اعتراض جهانی درباره عملکرد آنها در غزه روبه‌رو است - بدهد. در حقیقت برخی دولتمردان در ایالات متحده متوجه این مساله هستند که حمایت بی‌چون و چرا و صریح از رژیم اسرائیل در مقطعی که آنها مشغول رقم زدن یکی از بی‌سابقه‌ترین جنایت‌ها در حق بشریت هستند، می‌تواند تبعات زیادی برای ایالات متحده داشته باشد؛ جنایت‌هایی که حتی در تاریخ این رژیم جنایتکار هم بی‌سابقه است. تاکنون فقط طبق آمار رسمی، 40 هزار نفر در غزه به شهادت رسیده‌اند که ۲۵ هزار نفر آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند و در همه این جنایات، آمریکا شریک جرم قطعی اسرائیل است. این حجم از جنایات و حمایت‌های آمریکا از اسرائیل البته موجب شد بی‌سابقه‌ترین تظاهرات‌های ضداسرائیلی در کشورهای غربی و حتی در خود آمریکا و در مهم‌ترین دانشگاه‌های این کشور رخ دهد. اقشار مختلف حتی در محل کنگره آمریکا دست به اعتراض زدند و خواستار قطع حمایت‌های دولت‌شان از این رژیم کودک‌کش شدند. در پی همین سفر نتانیاهو به واشنگتن، برخی مقامات آمریکایی نیز دست به اعتراض زدند که از جمله آنها «برنی سندرز» سناتور مطرح و صاحبنام آمریکایی است که این سفر را دعوت از یک جنایتکار جنگی و مایه شرمساری و تاسف دانست. سندرز - که خود یهودی است - گفت: «این کاملا غیرمسؤولانه است که ما به یکی از بدترین فجایع ضدانسانی در تاریخ مدرن بی‌اهمیت باشیم، بویژه زمانی که آن فاجعه توسط دلارهای مالیات‌دهندگان و تسلیحات آمریکایی کمک و حمایت شده باشد. از زمان آغاز این جنگ از جمعیت ۲ میلیون نفری حداقل ۴۰ هزار فلسطینی کشته شده‌اند اما تعداد کشته‌شدگان بسیار بیشتر از این رقم است، زیرا هزاران نفر زیر کوهی از آوار مدفون شده‌اند و اجساد آنها هنوز پیدا نشده است». این کاملا واضح و روشن است که موج ضداسرائیلی در سراسر جهان - حتی در کشورهای غربی - یک موج بی‌سابقه است که روز به روز هم بر گستردگی آن افزوده می‌شود - هرچند صهیونیست‌ها سعی دارند آن را به دروغ، موج ضدیهودی نشان دهند - و در این وضعیت، آنکه در افکار عمومی درست در کنار اسرائیل قرار گرفته، رژیم تروریست ایالات متحده آمریکاست که دستش به خون زنان و کودکان مظلوم فلسطینی آلوده است و حالا این دولت میزبان یکی از خون‌ریزترین و منفورترین شخصیت‌های سیاسی دنیا یعنی نخست‌وزیر اسرائیل است که قرار است با دست‌هایی که هنوز خون کودکان فلسطینی از آن می‌چکد، در کنگره این کشور بایستد و سخنرانی کند.