معامله قرن و آپارتاید؛ شباهت در ماهیت و سرنوشت

پایگاه بصیرت / گروه بین الملل / بهروز یحیی

دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا بالاخره طرحی را که نام آن را «معامله قرن» گذاشته است، پس از زمینه سازی های بسیار رونمایی کرد. دولت آمریکا تبلیغات گسترده ای درباره این طرح کرده و مدعی بود، این یک طرح صلح منصفانه و عادلانه برای پایان دادن به مناقشه فلسطین است. اما رونمایی از این طرح نشان داد نه تنها چنین نیست بلکه طرح ترامپ در واقع بنزین ریختن بر این آتش و احیای رسمی آپارتاید است.
نکته قابل توجه آنکه آمریکایی ها این طرح را مساوی با تشکیل کشور فلسطین معرفی کرده و می گویند فلسطینی ها نباید این فرصت را از دست بدهند. آنچه از منظر آمریکا و رژیم اصرائیل کشور فلسطین نام گرفته است، قطعه زمین هایی جدا از هم و بدون هیچگونه مرز و ارتباط مستقل با جهان خارج است.
رژیم اسرائیل کنترل زمینی، دریایی و هوایی کشور ادعایی فلسطین را بطور کامل در دست خواهد داشت و مضحک تر آنکه فلسطینی ها برای عبور و مرور در این کشور خیالی هم باید از اسرائیل اجازه بگیرند. چرا که این تکه های منفرد و مجزا به وسیله جاده ها و تونل هایی به هم متصل می شوند که در کنترل رژیم اسرائیل است.
این کشور خیالی قدرت و اجازه دفاع از خود را ندارد و تحت سلطه نظامی و امنیتی اسرائیل خواهد بود. شهرک های غیرقانونی در کرانه باختری به سرزمین های اشغالی پیشین ضمیمه می شود و بالاتر از آن اینکه عملاً چیزی به اسم کرانه باختری وجود نخواهد داشت. این منطقه در غرب رود اردن –مرز میان اردن و فلسطین- واقع شده و به همین دلیل «کرانه باختری رود اردن» نامیده می شود اما بر اساس طرح مذکور ارتباط مناطق فلسطینی نشین با این رود قطع شده و دره این رود به خاک رژیم اسرائیل ضمیمه می شود. در غزه نیز علی رغم اینکه این منطقه در ساحل مدیترانه قرار دارد اما اجازه تردد و استفاده تجاری و اقتصادی از این موقعیت را نخواهد داشت و کماکان تنها از طریق گذرگاه رفح که آن نیز تحت سیطره امنیتی اسرائیل است، می تواند با مصر مرتبط باشد.
نگاهی به نقشه و محتوای ارائه شده از سوی آمریکا در مورد این طرح نشان می دهد معامله قرن هدفی جز بلیعدن کل فلسطین و پاک کردن صورت مسئله ندارد. روی زمین چیزی از سرزمین های فلسطینی باقی نمی ماند و در مورد آرمان فلسطین نیز دو بند اصلی این طرح، در پی زدن تیر خلاص به قضیه است؛ نخست آنکه آوارگان فلسطینی حق بازگشت به سرزمین مادری خود را نخواهند داشت. بر اساس این طرح آنان باید در مناطقی دیگر اسکان یافته و رویای بازگشت را برای همیشه فراموش کنند. مسئله آوارگان فلسطینی همیشه جزو اصلی ترین موضوعات این مناقشه بوده است و ترامپ در طرح خود به دنبال حذف کلی آنان از معادلات است. این در حالی است که بیش از 40 درصد جمعیت فلسطین آواره بوده و اغلب در کشورهای مختلف مانند لبنان، سوریه، اردن (در مجموع 58 کمپ که بیشتر آنها در اردن است) و سایر کشورها ساکن هستند. فلسطین با حدود 6 میلیون آواره، بیشترین جمعیت آوارگان دنیا را دارد.

نکته دوم آنکه این طرح در پی حذف مقاومت است؛ خانواده شهدا و اسرا نباید مورد حمایت مادی و معنوی قرار گیرند و آموزش مفاهیمی مانند شهادت و مقاومت به دانش آموزان و کودکان باید متوقف شود! طراحان معامله قرن به خیال خود می کوشند که با چنین برنامه هایی، مقاومت را از معادله فلسطین حذف کنند.
معامله قرن ترامپ بشدت یادآور آپارتاید در آفریقای جنوبی است. آپارتایدی که به دو دسته کوچ و بزرگ تقسیم می شد. آپارتاید کوچک در اتوبوس ها، رستوران ها، سینماها و ...حاکم بود و آپارتاید بزرگ در اراضی مسکونی و کشاورزی. سیاه پوستان در زمین هایی خاص که به آن «بانتو» اطلاق می شد، سکونت داشتند. ترامپ نیز برای فلسطینی ها چند بانتو در نظر گرفته و نام آن را کشور فلسطین گذاشته است که حداکثر استقلال آن در امور شهری و بهداشتی است. فلسطینِ ترامپ در زمینه تجارت، مهاجرت و امنیت هیچ اختیاری از خود ندارد.

سیاست دولت نژاد پرست آفریقای جنوبی شباهت بسیاری با رفتار آمریکا و رژیم اسرائیل دارد. آفریقای جنوبی به سیاه پوستان ساکن در بانتو فشار می آورد که تشکیل دولت مستقل خود را اعلام کنند و برای آن نام «بانتوستان» را انتخاب کرده بودند. آنان برای پیشبرد سیاست خود از سیاست چماق و هویج استفاده می کردند. فلسطینی ها نیز اکنون در چنین وضعیتی قرار دارند. وعده سرمایه گذاری 50 میلیارد دلاری کشورهای مرتجع عرب در کشور خیالی فلسطین، هویج این طرح آمریکایی-صهیونیستی است. نشست چند ماه پیش در بحرین با صحنه گردانی جراد کوشنر –داماد ترامپ و از چهره های اصلی طراح معامله قرن- در این راستا بود.
معامله قرن ترامپ امکان اجرا و موفقیت نخواهد داشت. این طرح مصداقی از بیانیه 1998 رم به عنوان جنایت علیه بشریت است و چیزی جز آپارتاید نیست.